دستورالعمل‌ سياست‌گذاري جنگل براي كاهش تغييرات اقليمي و سازگاري با آن

امروزه نقش حياتي جنگل‌ها در سازگاري و كاهش تغيير اقليم بطور گسترده‌اي شناخته شده است. جنگل‌ها از طريق جذب و ذخيره كربن نقش زيادي در كاهش تغيير اقليم دارند. آنها در كاهش آسيب‌پذيري‌ها و افزايش سازگاري مردم و اكوسيستم‌ها با تغيير و تغييرپذيري اقليم و اثرات منفي آن كه به طور فزاينده‌اي در بسياري از نقاط كشور در حال مشاهده است، نقش اساسي دارند. در بسياري از موارد، سياست‌هاي جنگل و سياست‌هاي مربوط به تغيير اقليم در صلاحيت بخش‌هاي مختلف و گروه‌هاي مختلفي از ذينفعان و كارشناسان مي‌باشد، ولي اغلب تبادل اطلاعات بين مرزهاي بخش‌ها و سازمان‌هاي مختلف در مورد مباحث مربوط به جنگل‌داري و تغيير اقليم محدود است. در بسياري از سازمان‌ها، مباحث مربوط به تغيير اقليم در سياست‌هاي ملي جنگل به طور كامل مطرح نشده، ضرورت سازگاري و كاهش تغيير اقليم در جنگل‌داري در سطح ملي در استراتژي‌هاي ملي تغيير اقليم بطور كامل مورد ملاحظه قرار نگرفته و ابعاد بين بخشي اثرات تغيير اقليم و اقدامات واكنشي بطور كامل درك نشده است. اقدامات در راستاي سازگاري و كاهش تغيير اقليم مي‌تواند اثرات مهمي بر روي سياست‌هاي جنگل و مديريت پايدار جنگل‌ها داشته باشد. برنامه‌هاي ملي جنگل چارچوب‌هايي هستند كه براي توسعه و اجراي سياست‌هاي جامع جنگل در راستاي مديريت پايدار جنگل‌ها تدوين شده‌اند. بدون پرداختن صحيح و جامعيت بخشيدن به مباحث تغيير اقليم در برنامه‌هاي ملي جنگل، امكان دستيابي به مديريت پايدار جنگل‌ها وجود نخواهد داشت. از اين‌رو، اين دستورالعمل بدنبال فراهم نمودن يك رويكرد عملي براي جامعيت بخشيدن به تغيير اقليم در برنامه‌هاي ملي جنگل مي‌باشد. هدف از تهيه اين دستورالعمل، كمك به مقامات ارشد در مديريت‌هاي دولتي و ساير ذينفعان، شامل سازمان‌هاي اجتماعي و بخش‌هاي خصوصي جهت آمادگي براي چالش‌ها و فرصت‌هاي پيش‌آمده به واسطه تغيير اقليم است.