بررسي تامين نياز آبي گياه زيتون از طريق استحصال آب باران

اين تحقيق به‌منظور استفاده بهينه از رواناب حاصله از بارندگي جهت كاشت درختان زيتون در اراضي با شيب 15 درصد با استفاده از سامانه‌هاي سطوح آبگير و تيمارهاي مربوط به روش‌هاي افزايش ماندگاري رطوبت با 9 تيمار و 3 تكرار از سال 1392 به مدت 4 سال در شهرستان گچساران اجرا گرديد. جهت مقايسه تيمارهاي مختلف، ابتدا درصد زنده‌ماني نهال‌ها و سپس شاخص‌هاي كمي رشد گياه از جمله رشد ارتفاعي، قطر طوقه، تاج پوشش مورداندازه‌گيري قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه از نظر درصد زنده‌ماني نهال‌هاي زيتون در تيمار استفاده از كود حيواني با 40 سانتي‌متر فيلتر سنگريزه‌اي در عمق چاله و تيمار استفاده از خاك‌برگ با 40 سانتي‌متر فيلتر سنگريزه‌اي در عمق چاله، بالاترين درصد زنده‌ماني (67%) را به خود اختصاص داده است. بعد از اين تيمار، تيمار كود حيواني با 10 سانتي‌متر فيلتر سنگريزه‌اي در سطح چاله، تيمار استفاده از كاه و كلش با 40 سانتي‌متر فيلتر سنگريزه‌اي در عمق چاله، و تيمار استفاده از خاك‌برگ با 10 سانتي‌متر فيلتر سنگريزه‌اي در سطح چاله در رتبه بعدي از نظر مقاومت در برابر خشكي قرار دارند. از نظر ارتفاع نيز تيمارهاي استفاده از كود حيواني با دو سطح فيلتر سنگريزه‌اي در عمق چاله و تيمارهاي استفاده از خاك‌برگ با 40 سانتي‌متر فيلتر سنگريزه‌اي در عمق چاله، بالاترين ارتفاع را داشتند و اختلاف آن‌ها با تيمار شاهد در سطح 5 درصد معني‌دار گرديد. مقايسه تيمار استفاده از كاه و كلش نسبت به تيمار شاهد نيز حاكي از افزايش درصد رطوبت وزني خاك بوده است كه اين اختلاف در سطح 1 درصد معني‌دار شد (05/0 P). اختلاف بقيه تيمارها با تيمار شاهد از لحاظ آماري معني‌دار نبود ( 05/0 P).