تحليل توام بارش و تبخير- تعرق با استفاده از توابع مفصل در ايستگاه همديد مشهد

تحليل فراواني يك‌ متغيره‌ي وقايع هيدرولوژيك به علت عدم در نظر گرفتن همزمان همه‌ي مشخصه‌هاي مؤثر بر واقعه مي‌تواند با خطا همراه باشد. يكي از راهكارهاي موثر براي حل اين مشكل استفاده از توابع مفصل چند متغيره مي‌باشد. بر اين اساس، در پژوهش حاضر تحليل فراواني دو متغيره بارش و تبخير- تعرق در ايستگاه سينوپتيك مشهد با بكارگيري توابع مفصل در مقياس‌هاي سال آبي، دوره زراعي (نه ماهه)، فصلي (سه ماهه) و ماهانه مد نظر مي‌باشد. بدين منظور از سه تابع مفصل فرانك، كلايتون و گامبل طي دوره آماري 1365 الي 1395، براي توصيف ساختار وابستگي دو متغيره بارش و تبخير- تعرق استفاده شده است. بهترين توابع توزيع حاشيه‌اي براي داده‌هاي بارش و تبخير- تعرق تعيين و به كمك شبيه‌سازي مونت كارلو، نتايج دو متغير مقايسه گرديده است. مقادير ضريب همبستگي بين متغيرهاي بارش و تبخير- تعرق در هر سه روش تاو كندال، رو اسپيرمن و پيرسون در تمامي مقياس‌هاي زماني (به جز تير ماه) منفي بدست آمده است كه نشان از رابطه معكوس بارش و تبخير- تعرق مي‌باشد. هم‌چنين طبق معيارهاي اطلاعاتي آكايك، بيزين و حداكثر درست‌نمايي از بين سه تابع مفصل انتخابي، مفصل فرانك بهترين نتايج را داشته است و پس از آن به ترتيب توابع كلايتون و گامبل قرار مي‌گيرند. بر اساس نتايج به دست آمده احتمال توام وقايع بارش و تبخير- تعرق در ايستگاه مورد نظر تعيين شد. پيشنهاد مي‌شود كه مشابه با اين تحقيق در مناطق با شرايط مختلف آب و هوايي انجام شده تا بتوان اثر شرايط آب و هوايي را در احتمال توام رخدادهاي بارندگي و تبخير- تعرق بررسي نمود.