توسعه فرهنگي به مثابه راهي براي كاستن از شرور ذاتي شهر: مطالعه موردي شهر كرمانشاه

معمولا مفهوم شهر با مفاهيم مثبتي مانند رفاه، امكانات ،پيشرفت و....قرين است و اگر در كنار اين مفاهيم مثبت مفاهيم منفي همچون شلوغي، حاشيه نشيني ، استعداد بيشتر براي وقوع فساد اخلاقي و...... به ذهن تداعي مي شود ، غالبا اين مفاهيم اخير به عنوان مشكلات زودگذر و ناشي از مديريت ناكارآمد انگاشته مي شود. شهر به معناي امروزي آن ديگر فقط يك پديده عيني- تجربي نيست بلكه يك مقوله اي انساني-فلسفي نيز هست كه با خود مشكلاتي به همراه دارد كه مي توان از آنها به شرور ذاتي شهر تعبير نمود ( مشكلاتي همچون: ملال زدگي، مصرف گرايي، بي توجهي به لحظه حال، يك رنگ كردن سليقه ها و از بين بردن اصالت هاي فردي ، غلبه سوء ظن و بي اعتمادي به ديگري. غلبه بيرون بر درون و......) به اين معنا كه اين مشكلات اولا – هر چند به شدت و ضعف- در همه شهرها وجود دارد. و ثانيا هيچگاه نمي توان آنها را ريشه كن كرد بلكه تنها مي توان آنها را تعديل نمود. ماهيت شرور ذاتي شهر به گونه اي است كه بهترين راه تعديل آنها تلاش در جهت توسعه فرهنگي شهر است. آنچه كه در اين نوشتار بررسي خواهد شد مطالعه شهر كرمانشاه از منظر ميزان غلبه و شدت اين شرور ذاتي و تحليل اين مدعا است كه چرا توسعه فرهنگي بهترين راه براي تعديل اين شرور است.