مديريت منابع انساني سبز و نقش آن در توسعه پايدار محيط‌زيست استان كرمانشاه

امروزه مسئله ناپايداري محيط زيست بر طبق نظريه آشوب و اثر بال پروانه به يك معضل جهاني تبديل شده است به طوري كه اثر يك رفتار مخرب زيست محيطي در يك مكان و زمان معين مي‌تواند تاثيرات ناخواسته فراواني در ساير مكان‌ها و زمان‌ها داشته و تاثيرات جبران ناپذيري بر اكوسيستم‌هاي آينده و بر زندگي نسل‌هاي فردا جاي بگذارد در چنين شرايطي رسيدن به توسعه پايدار ناممكن به نظر مي‌رسد. در اين راستا سازمان ها در راستاي كمك به محيط زيست به سمت سبز شدن گرايش پيدا كرده‌اند، حركت مديريت منابع انساني به سمت سبز شدن بخشي از برنامه‌هاي گسترده‌تر مسئوليت اجتماعي شركت‌هاست و پياده كردن مديريت منابع انساني سبز مي‌تواند تا حد زيادي در پيشبرد توسعه پايدار محيط‌زيست كمك كننده باشد. از طرفي بر استان كرمانشاه واجب است به دليل بهره‌مندي از موقيعت جغرافيايي مناسب، تنوع زيستي، شرايط آب و هوايي و ... حفظ و بهبود محيط زيست خود را به صورت جدي در برنامه‌هاي جهت رسيدن به توسعه پايدار قرار دهد زيرا توسعه پايدار بدون محيط‌زيست و حفاظت از آن معنا ندارد و امكان‌پذير نيست. در پژوهش حاضر ابتدا از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي به تعريف مفاهيم اوليه پرداخته شده است و سپس با مطالعات پژوهش‌هاي پيشين در اين راستا به بررسي نقش مديريت منابع انساني سبز در توسعه پايدار محيط‌زيست و سپس با بررسي وضعيت پايداري محيط‌زيست استان كرمانشاه به ارائه راهكارهايي همچون سيستم پاداش سبز، فرهنگ‌سازي سبز، آموزش‌هاي سبز و ... جهت پياده نمودن مديريت منابع انساني سبز در سازمان‌هاي استان پرداخته شده است.