تحليل شاخص هاي محيط كسب و كار استان كرمانشاه در چارچوب راهبردهاي اقتصاد مقاومتي

بهبود شاخص هاي كلان اقتصادي از مهمترين اهداف تمامي برنامه¬هاي توسعه¬اي در سراسر دنياست. فعالان اقتصادي و كارآفرينان در دنيايي مملو از رقابت، توسعه بازارها و نوآوريهاي فناورانه تنها در صورتي حاضر به سرمايه گذاري در اقتصاد هستند كه علاوه بر وجود شرايط بنيادي كسب و كار، محيطي آرام و باثبات، اطمينان بخش و قابل پيش بيني در پيش روي خود متصور باشند. استان كرمانشاه با وجود داشتن موقعيت راهبردي جغرافيايي، بهره مندي از منابع طبيعي و اقليم متنوع از نظر شاخص هاي محيط كسب و كار نسبت به متوسط كشور فاصله زيادي داشته و رتبه مناسبي نيز در ميان استانها ندارد. نرخ بيشتر از 30 درصدي مهاجرفرستي استان در طي سالهاي 90-1385 دليلي ديگر بر اين مدعاست. در اين تحقيق با مرور كتابخانه اي بر گزارشات، تحقيقات و اطلاعات موجود، ابتدا با استفاده از تكنيك هاي آمار توصيفي وضعيت شاخص هاي محيط كسب و كار استان كرمانشاه با متوسط كشور در دوره زماني97-1390 مقايسه شده و سپس با رويكرد كيفي تحليل محتوا، مؤلفه¬هاي كيفي محيط كسب و كار در 4 محور كلي طبقه بندي شده و در نهايت الگوي بهبود محيط كسب و كار در استان كرمانشاه در چارچوب سياستهاي كلي اقتصاد مقاومتي مبتني بر بيانات مقام معظم رهبري ارائه شده است. نتايج در بخش توصيفي نشان مي دهد در حالي كه در محور زيرساخت ها در بعضي شاخص ها مانند انرژي وضعيت استان كرمانشاه از ميانگين كشوري بهتر است؛ اما در محور فرهنگ كار بيشترين فاصله با ميانگين كشور وجود دارد.