بهسازي بافت فرسوده شهري با رويكرد كاهش اثرات زلزله (مطالعه موردي: محله دولت‏ آباد شهرستان كرمانشاه)

بافت‏هاي فرسوده شهري داراي مشكلات متعددي در زمينه‏هاي كالبدي، محيطي، اجتماعي و اقتصادي هستند، كه زندگي ساكنان در اين گونه بافت‏ها را با مشكل مواجه ساخته است.در دهه اخير بررسي صد شهر پرجمعيت جهان نشان داد كه 78 درصد از اين شهرها در معرض يكي از چهار سانحه طبيعي اصلي (زلزله، سونامي، آتش‏فشان و طوفان) و 45 درصد آنها در معرض بيش از يكي از اين سوانح قرار دارند.هدف تحقيق حاضر، بررسي عوامل اثرگذار بر بهسازي بافت فرسوده شهري با رويكرد كاهش اثرات زلزله مي‏باشد.بدين منظور محله دولت‏آباد شهر كرمانشاه كه يكي از محله‏هاي واقع در بافت فرسوده شهر است، به عنوان نمونه موردي انتخاب شده است.روش تحقيق به صورت توصيفي، تحليلي و پيمايشي مي‏باشد. در تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم‏افزار SPSS و AHP استفاده شده است.نتايج به دست آمده چهار نوع بافت و يا محوطه به لحاظ ميزان فرسودگي يا تخريب را در منطقه نشان مي‏دهد: بافت با ميزان فرسودگي زياد، بافت با ميزان فرسودگي كم، محوطه مخروبه، بافت مسأله‏دار حاشيه‏اي.نتايج آزمون تحليل عاملي نيز نشان مي‏دهد كه مصالح ساختماني داراي بيشترين ارزش (اولويت اول) و مساحت قطعات داراي كمترين ارزش (اولويت نهم) هستند.در نهايت مي‏توان گفت كه محله دولت‏آباد از آسيب‏پذيري بالايي در زمينه‏هاي مختلف در برابر وقوع زلزله برخوردار است.ضرورت بهسازي و توسعه فضاي شهري ايجاب مي‏كند كه عوامل بحران‏زا، ويژگي‏ها و اثرات ناشي از آن در نقاط شهري به ويژه در نواحي فرسوده شهري كه در معرض خطر قرار دارند، شناسايي شده و در جهت تسهيل امور مساعي لازم ايجاد شود.