واكاوي استفاده ازكشاورزي دقيق در راستاي امنيت غذايي ازديدگاه كشاورزان روستاي چقاصفر (ماهيدشت )

رشد روز افزون جمعيت در جهان و طي دهه هاي اخيردركشور، همراه با گسترش انواع فعاليتهاي انساني وتوسعه اي از جمله در بحث هاي كشاورزي وصنعتي در راستاي نياز به تأمين موادغذايي، انسانها را در طي مسير زندگي دچار تحولاتي نموده كه در پاره اي از موارد از جريان طبيعي خارج گشته وشكافي بين طبيعت و بشر حاصل شده است. در پژوهش حاضر به فراهم كردن امنيت غذايي بااستفاده از امكان سنجي كاربرد كشاورزي دقيق از ديدگاه كشاورزان پرداخته شده است. در اين راستا با بهره گيري از پارادايم كيفي وروش تئوري بنياني به بررسي موردي پذيرش وعدم پذيرش كشاورزي دقيق در روستاي چقاصفر در استان كرمانشاه پرداخته شد.براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه عميق، مشاهده مستقيم ، بحث گروهي، اسنادومدارك كتابخانه اي واينترنتي استفاده شد. روايي پژوهش نيز توسط كارشناسان مركز جهادكشاورزي ماهيدشت تأييد شد. نتايج نشان داد عدم داشتن فناوري هاي مناسب و بالطبع هزينه بالاي كاربرد اين نوع فناوريهاي مرتبط با كشاورزي دقيق، پايين بودن سطح دانش واطلاعات كشاورزان، مصرف بي رويه نهاده ها و اهميت سلامت جامعه، محدوديت منابع وشرايط اقليمي، عدم مديريت مزرعه وكنترل آفات و نيز شرايط نامناسب انبارداري ازجمله محدوديتها وتنگناهايي بودكه نه تنها فراروي كاربرد كشاورزي دقيق در روستا بود، بلكه تغييرنگرش كشاورزان از كشاورزي جاري به كشاورزي هوشمند و عدم پذيرش اين نوع فناوري از جمله چالش هاي بحث برانگيز مي باشد، كه متعاقب آن امنيت غذايي را تحت تأثير قرار مي دهد. شرايط علمي، آموزشي ايران براي توسعه كشاورزي دقيق تقريبأ مناسب است، طرح نظام نوين ترويج گامي مثبت در جهت تحقق اهداف كشاورزي دقيق مي باشد و مي تواند سبب بهبود در امنيت غذايي گردد.