تحليلي نظري بر معماري ارگانيك در كاهش مخاطرات زيست چالشي شهرها

در عصر حاضر، بحران هاي زيست محيطي با توجه به ايجاد مشكلاتي همچون آلودگي آب، هوا و خاك، كاهش سطح بهداشت، تنزل محيط هاي سكونتگاهي شهري و تخليه مقادير فراوان آلودگي را ايجاد نموده اند كه كاهش سطح كيفيت زندگي شهروندان را در پي داشته است. اين امر حاصل بهره برداري نامناسب انسان از محيط زيست مي باشد. در اين راستا تلاش در جهت كاهش مخاطرات زيست چالشي شهرها به منظور ايجاد رفاه و آسايش زندگي شهروندان مورد توجه معماران و شهرسازان قرار گرفته است. بدين منظور مقاله حاضر با هدف تبيين ارتباط بين معماري ارگانيك و كاهش مخاطرات زيست چالش شهري به شيوه توصيفي-تحليلي نگاشته شده است. روش گردآوري داده ها بر اساس مطالعات كتابخانه اي و تحليل محتوايي پيرامون مباني نظري پژوهش مورد نظر مي باشد. نتايج به دست آمده حاكي از اين است كه معماري ارگانيك به مثابه يك عنصر مشخص طبيعي، در جهت پاسخگويي به مشكلات و معنا دادن به مكان ايفاي نقش مي كند و به محيط زيست كه امانتي است در دستان نسل امروز، كمترين آسيب وارد مي گردد.