چارچوب دست‌يابي به رقابت‌پذيري شهري به ميانجيِ توسعه‌يِ درون‌زا

شكل گيري مباحثه هاي نظري در زمينه يِ نابرابريِ اقتصادي ـ اجتماعيِ كشورها و حركت به سمت اقتصاد دانش بنيان و تاكيد بر سرمايه يِ انساني، سبب ساز دگرگوني در نظريه هاي رشد اقتصاد شهري و مطرح شدن الگواره يِ نوين توسعه يِ درون زا شده است. مطرح شدن انگاشت توسعه ي درون زا و آگاهي نسبت به نقش برنامه ريزي فضايي در دست يابي به آن سبب شد تا همانند انگاشت هاي نوين هم چون جهاني سازي به جريان نويني در نظريه هاي رشد اقتصادي شهري و منطقه اي تبديل شود و در سال هاي اخير نخست در كشورهاي بيشتر توسعه يافته و سپس در كشورهاي كمتر توسعه-يافته مورد توجه عرصه هاي دانشگاهي و سياست گذاريِ توسعه يِ فضايي در سطح شهري و منطقه اي قرار گيرد. لزوم توجه به اين دگرگوني ها، پيش شرط اساسي براي شناخت انگاشت نوين توسعه يِ درون زا است و غفلت از آن، سبب استفاده يِ نابه جا و بر مبناي مدزدگي خواهد شد كه مي تواند پيامدهاي جبران ناپذيري به همراه داشته باشد، چرا كه پيگيري و اجراي نظريه هاي گوناگون بدون توجه به شرايط زمينه اي بسترهاي مختلف موجب برانگيختن برون دادهاي مختلف مي شود. هدف اين مقاله شناسايي و تبيين الزام هاي مرتبط با الگوواره يِ نوين توسعه يِ درون زا و چگونگي اثرگذاري آن بر سياست و راهبرد هاي اقتصادي مرتبط با رقابت پذيري شهري است. دستاورد نهايي اين مقاله چارچوب مفهومي دست يابي به رقابت پذيري شهري به ميانجي توسعه يِ درون زا خواهد بود.