تاثير ارزيابي اثرات زيست‌محيطي در كاهش پيامدهاي زيست‌محيطي توسعه توريسم

از آنجايي كه فعاليت هاي گردشگري اثرات چشمگيري در اقتصاد مناطق پذيرنده گردشگران بر جاي مي‎گذارد، توجه فراواني به اين زمينه از فعاليت معطوف گرديده است. درصد عمده اي از اين فعاليت ها متكي بر طبيعت گردي است كه بخش عمده اي از آن در نواحي ساحلي متمركز شده است، كه در صورت رعايت ضوابط و استانداردهاي زيست محيطي و همچنين انجام ارزيابي هاي مستمر در طول زمان بهره برداري، توسعه گردشگري مي تواند به عنوان عاملي در جهت حفاظت از محيط و افزايش كيفيت آن به شمار آيد. به طور كلي اثرات زيست محيطي به تغيير فيزيكي، شيميايي، بيوفيزيكي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي محيط زيست بر اثر يك يا چند فعاليت اطلاق مي شود و شناسايي اثرات زيست محيطي، بخش عمده و اصلي را در روند مطالعات زيست محيطي تشكيل مي دهد. شناسايي آثار و پيامدها ممكن است مثبت يا منفي بوده، پس اين موارد بايد مورد شناسايي قرار گرفته و اهميت هر نوع اثر با پيامد مشخص شده و منافع و مضرات آن به طور مستند و منطقي تشريح گردد. در اين ميان، لزوم به كارگيري مدل EIA (Environmental Impact Assessment) ارزيابي اثرات زيست محيطي، در زمان معرفي يك پروژه براي مشخص كردن نوع اثرات و اندازه اثرات و راهكارهايي براي كاهش اثرات منفي و ناسازگار با محيط زيست ارائه مي دهد.