تبيين نقش رويكرد بيوفيليك در كاهش آلودگي هواي شهري (مطالعه موردي: كلان‌شهر تهران)

امروزه كلان شهر تهران با معضلات زيست محيطي فراوان از جمله آلودگي هوا و نيز عدم دست يابي به راهكاري مناسب و پايدار براي آن، مواجه مي‌باشد. از جمله راهكارهاي نوين كه مي تواند بصورت پايدار براي مقابله با مشكلات زيست محيطي اين شهر در نظر گرفت برنامه ريزي شهري با رويكرد بيوفيليك است. اين رويكرد بنا به تجربيات انجام شده در كشورهاي غربي توانسته راهكاري اساسي و مناسب در افزايش كيفيت زيست محيطي شهري باشد و ياوري حقيقي براي شهرها در رسيدن به زيست‌پذيري و پايداري است. از اين رو پژوهش حاضر با روش توصيفي- تحليلي و به لحاظ، هدف كاربردي مبتني بر تحليل اسناد و مطالب كتابخانه اي با هدف ارائه راهكار كاهش آلودگي هوا كلان شهر تهران به تحقيق پرداخته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه كلان شهر تهران با توجه به كمبود فضاي سبز از يك طرف و آسيب هاي ناشي از انتشار گازهاي گلخانه اي در اثر تراكم بالاي فعاليت هاي انساني و هزينه بر بودن راهكارهاي ارائه شده كه منجر به شكست بسياري از سياست ها و برنامه‌ريزي‌ها شده است با آلودگي مخرب هوا مواجه است براساس يافته‌هاي تحقيق رويكرد بيوفيليك مي تواند راهكاري پايدار و مناسب در افزايش كيفيت زيست محيطي كلان شهر تهران بوده و دست يابي به شهر سالم را در پي داشته باشد.