راهبرد مناسب توسعه شهري با تاكيد برگردشگري با رويكرد بازآفريني فرهنگ مدار (مطالعه موردي، منطقه ثامن شهر مشهد (قطاع ۲)

در پژوهش حاضر به بررسي بافت پيرامون حرم مطهر امام رضا(ع) (قطاع2) پرداخته شده است، باتوجه به اينكه بافت اين منطقه داراي نقش هويتي، تاريخي، مذهبي مي باشد، در صورت عدم توجه به احيا و ساماندهي اين بافت با كاهش جذب توريسم وكاهش رونق اقتصادي روبروخواهيم بود. در اين پژوهش تلاش نموديم كه با يك برنامه ريزي استراتژيك و كارامد در توسعه شهري وگردشگري اين منطقه گام برداشته و در نهايت با ارائه راهبردهايي جهت بازآفريني فرهنگي و راهكارهايي متناسب جهت ارتقاء كيفيت بافت، حفظ عناصر باارزش، اتصال آن‌ها به يكديگر و در نهايت ارتقاء تعاملات اجتماعي زمينه مطلوبي را فراهم نموده شود. روش تحقيق به صورت كاربردي بوده و به لحاظ روش شناسي از نوع توصيفي و تحليلي مي‌باشد. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي، ميداني و پيمايشي است كه براساس مشاهدات ميداني در قالب پرسشنامه از جامعه آماري شهروندان ساكن منطقه (100 نفر) بدست آمده است. براي تجزيه و تحليل داده¬ها ، از مدل سوات (SWOT) و ماتريس برنامه‌ريزي QSPM استفاده گرديده است. بر اين اساس، بايد با توجه به ارزيابي هاي انجام شده در اين تحقيق، بافت پيرامون حرم در ناحيه تدافعي واقع شده كه بايد زمينه مناسبي براي رفع نقاط ضعف و ممانعت از اثرات تهديد ها در بافت به وجود آورد كه مشكلات ناشي از به وجود آمدن طرح مصوب كاسته شود.