بررسي سه‌گانه فضايي لوفور و تحقق فضاي زيسته در نمونه ميدان بهارستان با تأكيد بر مفهوم حق به شهر

با بررسي موضوع «حق به شهرِ» مطرح شده از سوي لوفور كه شرح آن در ادامه آورده شده است، اين‌گونه به نظر مي‌رسد كه مباني و مفاهيم حق به شهر بر مطالبه‌ي فضاهاي عمومي از سوي كنش‌گران براساس حقوق شهري تأثير فراوان دارد. با اين توضيح، هدف اين مقاله اين است كه به سنجش ميزان تحقق فضاي زيسته در ميدان بهارستان تهران (به عنوان نمونه موردي)، براساس تعريف سه‌گانه فضايي و با تكيه بر مفهوم حق به شهر بپردازد. پژوهش حاضر از نوع توصيفي-كيفي و مبتني بر روش‌شناسي كيفي است. شيوه گردآوري اطلاعات از نوع بررسي اسناد موجود و مشاهده مستقيم و برداشت ميداني كارشناس‌محور مي‌باشد. از دلايل انتخاب اين نمونه آن است كه اين ميدان از پيشينه تاريخيِ سياسي و اجتماعي پرباري برخوردار بوده و به نظر مي‌رسد همچنان داراي ظرفيت تبديل شدن به فضاي شهري پذيراي جمعيت پياده و شكل‌گيري فعاليت‌هاي اجتماعي-مدني مي‌باشد. درانتها، نتايج تحقيق به صورت مدل مفهومي شامل معيارها و شاخص‌هاي حق به شهر و نمودار تحليل مدل مفهومي در فضاي ميدان بهارستان جهت سنجشِ تحقق فضاي زيسته در ميدان، براساس تعاريفِ انواع فضا كه توسط لوفور تعريف شده، ارائه گرديده و نتايج آن نيز شرح داده شده است.