سنجش وضعيت پايداري سكونتگاه‌هاي شهري استان مازندران با استفاده از رگرسيون وزني جغرافيايي

توسعه پايدار حالت تعادل و توازن ميان ابعاد مختلف توسعه است كه هدف آن بهبود بخشيدن به شرايط كيفي زندگي انسان است. دستيابي به توسعه پايدار شهري به منظور بهره برداري مناسب از منابع و ايجاد رابطه متعادل و متوازن ميان انسان، اجتماع و طبيعت، هدف آرماني برنامه ريزان و مديران توسعه شهري مي باشد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحقيق توصيفي-تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و بررسي هاي ميداني است. شاخص هاي منتخب در دو مرحله از طريق مطالعه طرح هاي تحقيقاتي، آمارنامه ها، كتب موجود و مقالات، طرح هاي شهري و...، آراء خبرگان گردآوري شد؛ در انتها با استفاده از روش دلفي ادغام گرديدند. در ادامه جهت روند كار با استفاده از نرم افزار ArcGIS در قسمت آمار فضايي با استفاده از رگرسيون فضايي جغرافيايي (GWR) سطح و وضعيت شاخص هاي پايداري مشخص شد. نتايج تحقيق نشان مي دهد؛ تغيرات فضايي در روابط ميان متغير ها با دقت مناسبي مدل سازي شده است به گونه اي كه فيلد R2 در تمامي متغير ها وضعيت مدل مورد مطالعه را مي سنجند و عددي نزديك به يك را نشان مي دهند اين خصيصه نشان مي دهد كه در استان مازندران شهرستان ساري با در اختيار داشتن مركزيت وضعيتي كاملا توسعه يافته دارد، و در سطح كاملا محروم شهرستان هاي عباس آباد، چالوس، نور، محمود آباد، فريدون كنار، بابلسر، جويبار گلوگاه قرار دارند كه در اين بين از 18 شهرستان موجود 14 شهرستان در وضعيت محروم و كاملا محروم هستند و تنها 4 شهرستان وضعيت متوسط به بالا را دارند.