نقش مديريت شهري در توسعۀ پايدار گردشگري (نمونۀ مورد مطالعه: شهر ساري)

در جوامع پيچيده امروزي گردشگري شهري، جهت نيل به تعادلي پايدار ميان نيازهاي جوامع محلي، حفظ محيط زيست و ارتقاء سطح كيفيت زندگي، نيازمند شكل گيري يك نظام مديريتي قوي شهري با نگرش سيستمي و با تأكيد بر توسعه پايدار شهري مي باشد. بر اين اساس، اين تحقيق نقش مديريت شهري در توسعه گردشگري پايدار شهر ساري را به عنوان يكي از قطب هاي گردشگري ساحلي در استان مازندران مورد بررسي قرار داده است. هدف از اين تحقيق شناخت ابعاد اقتصادي، اجتماعي و اكولوژي گردشگري شهري در راستاي زمينه سازي جهت برنامه ريزي و مديريت پايدار گردشگري شهر ساري و تعيين و ارائۀ راهكار هاي عملي براي توسعۀ گردشگري شهر مي باشد. اين تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي و در آن گردآوري داده ها بر پايه پرسشنامه هايي م يباشد كه جامعه آماري آن شامل 384 نفر از شهروندان و مديران شهري بوده است. براي تعيين حجم نمونه از جدول كرجسي و مورگان استفاده و انتخاب ها به شيوه تصادفي ساده بوده و جهت تحليل آمار گردآوري شده از نرم افزار SPSS و روش هاي آماري استفاده گرديده است. نتايج اين تحقيق نشان داده است كه شهر ساري با وجود جاذبه هاي طبيعي و چشم اندازهاي زيبا و دارا بودن آب و هواي مناسب و با قابليت جذب بالاي گردشگر، از پيامدها و آسيب هاي جدي گردشگري در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي فرهنگي و به ويژه زيست محيطي مصون نبوده است. از پيامدهاي منفي افزايش گردشگران بر شهر مي توان به افزايش بي قاعده قيمت زمين و املاك شهري و كاهش امنيت شهر اشاره نمود كه به دليل عدم تناسب زيرساخت هاي موجود شهر با اين افزايش، آسيب هاي جدي بر شهر وارد گرديده است. در اين زمينه توجه اصولي به زيرساخت ها، امكانات و مراكز خدمات لازم براي گسترش گردشگري با مشاركت سرمايه گذاري بخش خصوصي و شهروندان و با فروش اوراق مشاركت، ضروري مي نمايد. عليرغم اينكه گردشگري در شهر ساري به ميزان زيادي موجب افزايش سطح آگاهي ها و بينش اجتماعي شهروندان و بهبود كيفيت زندگي آنان گرديد، اما ميزان مشاركت مردم شهر ساري در امر گردشگري بسيار پائين بوده و در راستاي انديشه توسعه پايدار نمي باشد.