طراحي لبه آب هويتمند با ارتقاء حس مكان و ايجاد سرزندگي ( نمونه موردي پل سلجوقي كرج)

كرانة آب به‌مثابه فضاي شهري در نقاط مختلف دنيا به‌عنوان يكي از مناطق استراتژيك و پراهميت محسوب مي‌گردد و به‌مثابه اندام‌هاي شهري ، پيونددهنده انسان – شهر - طبيعت بوده است. فضاهاي مجاور كرانه‌هاي آبي، موقعيت فضايي برجسته و منحصربه‌فردي را ايجاد مي‌كند كه نقش عمده‌اي در ارتقا كيفيت بصري، محيطي و اجتماعي شهرهاي مجاور آب‌دارند. پتانسيل‌هاي طبيعي موجود اين فضاهاي باارزش باعث تمركز زياد در راستاي طراحي و استفاده بهينه از آن‌ها شده است. اما متأسفانه گسترش بي‌رويه شهرها اين ثروت را مورد هجوم قرارداده است. بعضاً بستر رود-دره‌ها به‌جاي آنكه به‌عنوان يك فضاي شهري دلپذير و سرزنده مورداستفاده قرار گيرد به‌عنوان يك فضاي زائد ، غيرقابل استفاده ، خطرناك، ناامن ، متروكه و بازمانده شهري به‌حساب مي‌آيد به‌طوري‌كه با تبديل‌شدن آن‌ها به كانال بتني، باعث افول چشم‌اندازها و ارزش‌هاي بصري و ايجاد منظره شهري هولناك شده است . رود-دره واقع در ورودي شهر كرج نيز از اين آسيب دور نمانده است و عليرغم وجود آب در چند ماه از سال و موقعيت خاص قرارگيري خود - واقع‌شدن در ورودي شهر و نزديكي به مسير جاده چالوس- قابليت تبديل به فضايي مطلوب و مكاني دل‌نشين براي گردشگري و گذراندن اوقات فراغت را دارد. ازاين‌رو براي دست‌يابي به يك طراحي موفق نيازمند شناخت معيارهاي طراحي در اين محدوده‌ها امري ضروري مي‌باشد. لذا در اين پژوهش تلاش شده است با توجه به تجارب جهاني موفق انجام‌شده در اين زمينه ضوابط و معيارهاي طراحي كه بايد در اين فضاها رعايت شود استخراج گردد . در اين تحقيق به مطالعۀ وضع موجود و تجزيه‌وتحليل رود فصلي كرج پرداخته و بر اساس پتانسيل‌ها و محدوديت‌ها، فرصت‌ها و تهديدها به ساماندهي آن پرداخته شده است.