بررسي ميزان امنيت در فضاها و مكان‌هاي انعطاف‌پذير بر اساس ادبيات فمنيستي

امنيت زنان پيش نياز هرگونه توسعه در زمينه هاي گوناگون سياسي، اقتصادي و فرهنگي و علمي بوده است. مدرن گرايي در عرصه رمان نويسي پس از انقلاب به جرياني پر طرفدار تبديل شده است؛ زيرا ادبيات فمنيستي، در مي يابد كه زنان چه تعريفي را از بستر و فضاهاي اجتماعي خود پذيرفته اند. در اين پژوهش، به بيان مفهوم امنيت در فضا و مكان و تأثيرات آن بر نوع نگرش زنان واقع در محيط و نوشتار آنان كه برگرفته از شرايط زيسته است مي پردازد و زمينه ها و نوع ارزش ها و هنجارهاي آنان را با توجه به ادبيات مورد بررسي قرار مي دهد. و با استفاده از روش كيفي و به صورت تجزيه و تحليل، از روش هاي اسنادي به عنوان مكمل از روش كدگذاري، مورد بررسي و تجزيه قرار گرفته است. بازتاب فكر، به تأثير شرايط وجودي زندگي بر آثار هنري معاصر زنان تأكيد مي كند و درك جهان خارجي از طريق بازتاب آن در آگاهي ممكن مي شود. آثار هنري بازتاب واقعيت اند. با توجه به دگرگوني هاي جامعۀ در هر دوران و حضور بيشتر زنان در عرصه هاي عمومي شهرها و همزمان با شكستن حصار محدود خانه ها، ضرورت بازنگري در ساماندهي فضاهاي شهري به منظور ايجاد زمينه اي براي حضور فعال، سالم، خلاقانه و غير آسيب زاي زنان در فضاهاي كالبدي و انعطاف پذير و مكان هاي اجتماعي به چشم مي خورد. اثر ادبي زماني تبيين مي شود كه جايگاه تاريخي آن در بستر محيطي و ساختارهايي فرهنگي كه از آن ريشه گرفته اند مشخص شده باشد، به ويژه ساختارهاي اجتماعي و ايدئولوژيك. تصوير ذهني زنان از فضاها و مكان هاي انعطاف پذير شهري، حول دو مفهوم كليدي احساس امنيت و ترس از فضا شكل مي گيرد و اين امر بر گرايش زنان به فعاليت تأثيرگذار است. تجربه ترس بر حضور زنان در حوزه عمومي اثر مي گذارد. درواقع، در يك فضاي جنسيتي شده، احساس امنيت و امنيت زنان كاهش مي يابد و رابطه اي معكوس ميان فضا و امنيت به وجود مي آيد.