امكان سنجي توليد سوخت زيستي بايواتانول از پوست سيب زميني توسط مخمر ساكارومايسس سرويزيه (PTCC 5052 Saccharomyces cerevisiae) و باكتري زايموموناس موبيليس PTCC 1718) Zymomonas mobilis)

بايواتانول يك سوخت زيست تجديد پذير و دوست دار محيط زيست با حداقل آلودگي است كه از تخمير يا تقطير مواد اوليه متعددي به دست مي آيد و به عنوان سوخت يا افزودني به مواد سوختي قابل استفاده است. در اين تحقيق از ضايعات پوست سيب زميني (ppw) به عنوان يك منبع خالص كربن و از روش هيدروليز اسيدي به عنوان يك روش كم هزينه جهت تبديل نشاسته به گلوكز استفاده گرديد. همچنين جهت سنتز بايواتانول از اين پسماند، از دو نوع ميكروارگانيسم ساكارمايسس سروزيه و زايموموناس موبيليس كه از كلكسيون سازمان ميكروبي ايران تهيه شده بودند، استفاده شد و شرايط مختلف بيوشيميايي (زمان تخمير و غلظت عصاره مخمر) بر روي بازده توليد اتانول در هر دو نوع ميكروارگانيسم مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بهترين مدت زمان تخمير براي باكتري زايموموناس موبيليس روز پنجم (120 ساعت) و غلظت مطلوب عصاره مخمر اضافه شده به تخمير 3 گرم بر ليتر بود كه بالاترين بازده را جهت توليد بايواتانول (521/0 درصد) داشته است. همچنين بهترين مدت زمان تخمير براي مخمر ساكارمايسس سروزيه روز هفتم (168 ساعت) بدون افزودن عصاره مخمر بود كه بالاترين بازده را جهت توليد بايواتانول (180/0 درصد) داشته است. به طور كلي داده هاي بدست آمده بيانگر آن بود كه باكتري زايموموناس موبيليس عملكرد بهتري جهت سنتز بايواتانول از پوست سيب زميني داشته است.