مهندسي ژنتيك و پرورش GMO ها در ماهيان

امروزه با توجه به اينكه جمعيت جهاني رو به افزايش است، در پي آن تقاضا براي غذاهاي دريايي نيز رو به افزايش است. از جمله مهم ترين زمينه هاي تحقيق در صنعت آبزي پروري، استفاده از بيوتكنولوژي براي افزايش دسترسي به غذا و كاهش هزينه هاي توليد با دست كاري ژن ها و كروموزوم هاي گونه هاي پرورشي مي باشد. ماهي سالمون نخستين غذاي حيواني است كه با كمك مهندسي ژنتيك در سر سفره هاي ما حاضر مي شود كه البته تكنيك هاي مختلفي براي اصلاح ژنتيك در ماهي ها وجود دارد. آنچه كه در اصلاح نژاد ماهي ها حائز اهميت است شامل افزايش رشد سريع تر، طول عمر بيشتر، تغذيه نسبتا همه چيز خواري، سازگاري بيشتر با محيط، بهبود ضريب تبديل غذايي، مقاومت به بيماري ها، آفت كش ها و آلاينده ها، تحمل سرما، از دست دادن استخوان ماهي و ديگر ساختارهاي نامطلوب. اخيرا، انتقال ژن هاي فاكتور رشد يا هورمون رشد (GH) نيز به عنوان يك رويكرد سريع براي سرعت بخشيدن به عملكرد گونه هاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است. اگرچه استفاده از تكنيك هاي جديد در GMO ها مزاياي مختلفي را در جهت اصلاح خصوصيات مختلف در ماهيان دارد، اما دستكاري ژنتيكي خطرات جدي و مهمي را هم به دنبال دارد كه مي بايستي مورد توجه قرار گيرد. مهم ترين خطر ماهيان ترانس ژن فرار آنها به طبيعت و آميزش با گونه هاي وحشي و امكان آلودگي جمعيت وحشي و تغيير شديد خصوصيات اكوسيستم هاي طبيعي است. البته نسل اول فرار ماهي هاي ترانس ژن به محيط طبيعي بايد در كوتاه مدت نگراني اصلي باشد، در حالي كه نسل هاي بعدي، كه بيشتر شبيه به ژنوتيپ هاي طبيعي هستند، انتظار مي رود كه اثرات ضعيف تري داشته باشند، اما مي تواند براي دوره هاي طولاني ادامه يابد.