بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر مديريت مصرف آب

محدوديت منابع آب شيرين به همراه رشد جمعيت جهاني و توسعه كاربريهاي مختلف و به تبع آن افزايش آلودگيهاي زيست محيطي، موجبات بروز چالشهاي عمده اي در تامين آب مورد نياز مصارف مختلف و به ويژه شرب را فراهم نموده است. بررسي وجود رابطه و ميزان اين رابطه فيما بين سرمايه اجتماعي و مصرف آب، به عنوان راهي كه مي تواند ارزش سرمايه گذاري در افزايش سرمايه اجتماعي را نمايان كند داراي اهميت مي باشد. سوال اصلي تحقيق اين است كه آيا افزايش سرمايه اجتماعي مي تواند عامل مؤثري در كاهش مصرف و افزايش بهره وري آب باشد؟ پاسخ اين سوال و در واقع يكي از نتايج مورد انتظار تحقيق اين است كه پيشنهاداتي به سياستگزاران حوزه آب كشور ارائه گردد تا با توجه به آثار سرمايه اجتماعي، از اين راهكار بعنوان روشي بهينه براي مديريت مصرف آب استفاده نمايند. فرضيه هاي تاثير تغييرات سرمايه اجتماعي و ابعاد آن (ساختاري، شناختي و ارتباطي) بر ميزان مصرف آب ، با توجه به طيف پاسخ هاي داده شده به سوالات پرسشنامه و ميانگين نظرات، مورد توجه و بررسي قرارگرفته است. بعبارت ديگر تاثير افزايش سرمايه اجتماعي و ابعاد مختلف آن در جامعه در افزايش تاثير سياستهاي مديريت مصرف آب بررسي شده است كه از اين طريق مديريت بهينه و صرفه جويي هاي لازم در مصرف آب توسط مصرف كنندگان افزايش خواهد يافت.