بررسي عملكرد برنامه‌ريزي بيان ژن با مدل سيستم استنتاج فازي در شبيه سازي تراز آب زيرزميني

امروزه به دلايل مختلف شرايط اقليمي و مديريتي كمبود آب در تمام نقاط ايران احساس مي گردد. در اين شرايط براي تأمين بيشتر نياز ها از آب زيرزميني بيشتر استفاده مي گردد و همين امر سبب شده بيشتر آبخوان هاي كشور به حالت بحراني و ممنوعه تبديل شود. براي مديريت اين منابع آبي بايد قادر به شبيه سازي تراز آب زيرزميني شد تا با پيش بيني تراز آب زيرزميني براي آينده راهكار مديريتي مناسبي ارائه كرد. ازاين‌رو در اين تحقيق به ارزيابي مدل سيستم استنتاج فازي و برنامه ريزي بيان ژن براي شبيه سازي تراز آب زيرزميني پرداخته شد. قابليت اين رويكرد بر روي آبخوان امام زاده جعفر اجرا شد. از پارامترهاي تراز آب زيرزميني، مقدار برداشت و بارش در گام زماني ماهانه براي شبيه سازي تراز آب زيرزميني در ماه بعد استفاده شد. نتايج معيارهاي ارزيابي براي هر دو مدل در حالت قابل قبولي به دست آمد طوري كه مقدار R2، RMSE و MAE براي مدل سيستم استنتاج فازي به ترتيب 98/ 0، 8/ 0 و 86 /0 به دست آمد اين مقادير براي برنامه ريزي بيان ژن به ترتيب 96/ 0، 88 /0 و 76/ 0 حاصل شد. اين نتايج حاكي از قابليت و توانايي هر دو مدل در شبيه سازي تراز آب زيرزميني است.