جذب آلاينده هاي دارويي از فاضلاب توسط نانوساختارهاي گرافن و مكانيسم فرايند

توسعه صنايع داروسازي باعث ورود مقدار زيادي زباله هاي آلي، غيرآلي، زيست تخريب پذير و غيرقابل تجزيه به محيط زيست مي شود. آلودگي محيط زيست از اين طريق نه تنها به علت استفاده و دفع نامناسب بلكه ناشي از پساب صنايع توليد دارويي نيز است. آلاينده هاي آلي موجود در فاضلاب صنعتي، تهديد اصلي در دنياي كنوني است. تاسيسات تصفيه خانه ها براي تصفيه كامل اين نوع آلاينده ها طراحي نشده اند. بنابراين در حال حاضر تحقيقات زيادي براي حذف اين آلاينده ها از اب صورت گرفته است. يكي از اميدواركننده ترين روش هاي تصفيه، جذب است. اين روش براي حذف تركيبات آلي طبيعي يا مصنوعي در آب آشاميدني به كار مي رود. به تازگي گرافن و مشتقات آن با توجه به ويژگي هاي خاص آن مورد توجه قرار گرفته است. اين مواد توانايي به حركت دراوردن الكترون ها، توليد راديكال هاي آزاد و پايداري طولاني مدت دارند. گرافن به عنوان عضو جديد خانواده كربن و يك سيستم جاذب الكتروني بزرگ مي تواند تعاملات قوي با آلاينده ها ايجاد كند. اين جاذب با طراحي نانوساختار بهبود يافته و با توجه به سطح ويژه بالا، جايگاه هاي جذب فراوان، تغييرات درجه حرارت كم، ظرفيت بازسازي بهتر و خاصيت استفاده مجددبه عنوان يك جاذب تجاري معرفي شده است. روش جذب با گرافن، روشي ساده و كم هزينه به خصوص براي الاينده هاي خاص مانند زباله هاي دارويي كه در مقادير كم (نانوگرم/ليتر و ميكروگرم/ليتر) نيز خطرناك هستند، مناسب است. گرافن در سال هاي اخير به عنوان جايگزين كربن فعال و ساير مواد جاذب توجه بسياري را به خود جلب كرده و توانسته به عنوان يكي از مطمئن ترين و همه جانبه ترين مواد براي تصفيه فاضلاب عمل كند. اين مطالعه استفاده از گرافن را به عنوان جاذب براي تصفيه فاضلاب هاي حاوي آلاينده هاي دارويي و پيشرفت هاي اخير در اين زمينه را بررسي مي كند.