اولويت‌بندي زير حوزه‌هاي سزار بر اساس خطر بروز سيل با استفاده از الگوريتم چانه‌زني

امروزه حوزه‌هاي آبخيز به‌عنوان محور برنامه‌ريزي براي توسعه‌ي پايدار در بسياري از مباحث مديريتي مطرح‌شده‌اند و يافتن يك روش تصميم‌گيري بهينه براي مديريت حوزه‌هاي آبخيز، مهم و ضروري است. در اين مطالعه با استفاده از الگوريتم چانه‌زني در تئوري بازي، مؤثرترين پارامترها در تمامي زير حوزه‌هاي آبخيز سزار و نيز بحراني‌ترين زير حوزه‌ها ازنظر خطر بروز سيل مشخص شدند و روشي تلفيقي براي اولويت‌بندي آن‌ها ارائه گرديد. پارامترهاي مختلف شامل مساحت، شكل زير حوزه، تراكم زهكشي، شيب متوسط، زمان تمركز، بارش، كاربري اراضي، طول آبراهه اصلي براي اين مطالعه در تمامي زير حوزه‌ها محاسبه شدند و درواقع مهم‌ترين پارامترها بر اساس اهميت درخطر بروز سيل وارد الگوريتم چانه‌زني شدند. براي تهيه‌ي نقشه‌ي كاربري اراضي منطقه از سنجنده OLI ماهواره‌ي لندست 8 به تاريخ تصويربرداري 2017 استفاده شد. براي تهيه‌ي نقشه‌ي بارش منطقه از داده‌هاي حداكثر بارش 24 ساعته ايستگاه‌هاي هواشناسي موجود در منطقه استفاده شد و از روش‌ درون‌يابي كريجينگ استفاده گرديد. بر اساس نتايج حاصل از اجراي الگوريتم چانه‌زني، مؤثرترين پارامترها ازنظر خطر بروز سيل در رقابت بين 12 پارامتر در تمامي زير حوزه‌ها پارامترهاي شيب متوسط (S)، طول آبراهه اصلي (SL) و كاربري مراتع (Lr) بودند. با توجه به اصول حاكم بر اين روش، انتخاب اين پارامترها برحسب دويدن تمامي بازيكن‌ها (پارامترها) در تمامي ميدان‌ها (زير حوزه‌ها) هست و درواقع سه پارامتر نامبرده سريع‌تر از ديگر پارامترها در تمامي زير حوزه‌ها خودنمايي كردند و به‌عنوان پارامترهاي بحراني‌تر شناخته شدند. چانه‌زني، گزينه‌اي را انتخاب مي‌كند كه ازنظر همه‌ي رأي‌دهنده‌ها مهم است. درنهايت نقشه‌ي اولويت‌بندي زير حوزه‌هاي سزار ارائه شد.