اثر تنش خشكي و شوري آب آبياري بر صفات مورفولوژيكي و عملكرد گندم رقم سيروان در بيرجند

كم آبي يكي از مهمترين عوامل محدود كننده ازدياد محصول در نواحي خشك و نيمه خشك مي باشد و كاهش رشد در اثر تنش خشكي به مراتب بيشتر از ساير تنشهاي محيطي است. ايران در نواحي خشك و نيمه خشك كره زمين واقع شده است و دو عامل مهم محيطي شوري و خشكي از مهمترين پارامترهايي هستند كه رشد و نمو گياه را در اين مناطق محدود مي كند. بمنظور بررسي اثرات تنش خشكي بر روي صفات مورفولوژيكي و عملكرد گندم رقم سيروان آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند و در سال زراعي 96-1395 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل تنش خشكي در چهار سطح (125، 100، 75 و 50 ) درصد نياز آبي گياه و شوري در دو سطح (شوري آب آبياري برابر با 6/1 دسي زيمنس بر متر و 6 دسي زيمنس بر متر) بود. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه اثر ساده تنش خشكي بر ارتفاع و طول سنبله ازنظر آماري معني دار شد. بيشترين ارتفاع بوته مربوط به تيمار 125 درصد نيازآبي گياه بود ولي اختلاف معني داري با تيمار شاهد (100درصد نيازآبي گياه ) و تيمار 75 درصد نيازآبي گياه نداشت. بيشترين طول سنبله نيز مربوط به تيمار 125 درصد بود ولي اختلاف معني داري با تيمار شاهد نداشت. اثر ساده تنش شوري بر خصوصيات مورفولوژيكي مورد مطالعه معني دار نشد. همچنين يافته ها نشان داد اثر ساده تنش خشكي بر عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت ازنظر آماري بسيار معني دار شد. بيشترين عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت مربوط به تيمار 125 درصد نيازآبي گياه بود ولي اختلاف معني داري با تيمار شاهد (100درصد نيازآبي گياه ) و تيمار 75 درصد نيازآبي گياه نداشت. اثر ساده تنش شوري فقط بر شاخص برداشت معني دار شد.