تاثير مديريت آبياري بر عملكرد گندم در منطقه بيرجند

ايران به لحاظ قرار گرفتن در ناحيه خشك و نيمه‌خشك جهان از نزولات آسماني محدودي برخوردار است كه با برنامه‌ريزي و استفاده اصولي از امكانات مي‌توان از كاهش توليد در سال‌هاي كم ‌باران جلوگيري كرد. انجام آبياري تكميلي يكي از روش‌هايي است كه مي‌تواند به عملكردي پايدار و رضايت‌بخش در ديم‌زارهاي گندم منجر شود. بدين منظور تحقيقي بر پايه طرح بلوك‌هاي كاملا تصادفي با 3 تكرار در در سال زراعي 1396-1395در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل سطوح مختلف آبياري‌ (I1 و I2 به ترتيب معادل 100 و 50 درصد نياز آبي گياه و I3شامل تيمار ديم با 1 مرحله آبياري تكميلي (بودند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثر تيمارهاي مختلف آبياري بر عملكرد بيلوژيك و اقتصادي معني‌دار است. همچنين نتايج مقايسه ميانگين نشان داد، بيشترين مقدار عملكرد بيولوژيك و اقتصادي مريوط به تيمار 100 درصد نياز آبي گياه و به ترتيب برابر با 6940 و 9/2222 كيلوگرم در هكتار و كمترين مقدار عملكرد بيولوژيك و اقتصادي مربوط به تيمار ديم با يك مرحله آبياري تكميلي و به ترتيب برابر با 7/3976 و 5/637 كيلوگرم در هكتار بود. به طور كلي عملكرد بيولوژيك و اقتصادي در تيمارهاي I2 و I3 نسبت به تيمار I1 كاهش معني‌داري پيدا كرده است.