شبيه سازي تاثير خودپالايي رودخانه كوهرنگ بر كاهش غلظت نيترات پساب مزارع پرورش ماهي موجود با استفاده از مدل رياضي MIKE 11

توسعه و تقويت صنعت آبزي‌پروري آب سرد با افزايش اثرات زيست‌محيطي همراه است كه عمدتاً آلودگي و كاهش كيفيت آب رودخانه‌ها است. پساب سيستم‌هاي آبزي‌پروري هنگامي‌كه به‌صورت مستقيم به رودخانه تخليه شود ممكن است اثرات منفي جدي بر كيفيت آب داشته باشد. در اين تحقيق اثرات مربوط به نيترات موجود در پساب مجموعه‌اي از مزارع پرورش ماهي كه به‌صورت مستقيم و از يك خروجي به رودخانه كوهرنگ وارد مي شود و ميزان خودپالايي و ظرفيت اين رودخانه در كاهش ميزان آلاينده ورودي مورد ارزيابي قرار مي-گيرد. شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه بعد از مزارع پرورش ماهي غلظت نيترات افزايش داشته است كه حاكي از تجمع مواد آلي حاصل از پساب مزارع پرورش ماهي و كاهش كيفيت آب رودخانه در اين محل‌ها است. بافاصله گرفتن و طي مسافتي از مزارع پرورش ماهي غلظت ماده آلاينده به‌تدريج كم شده است. نتايج نشان مي دهد در بازه حدود 2 كيلومتري ابتدايي كه خروجي مزارع پرورش ماهي وارد رودخانه نشده غلظت نيترات 5 درصد كاهش داشته است. در 0.5 كيلومتري بعدي، به دليل ورود پساب مزارع پرورش ماهي، غلظت نيترات افزايش 20 درصدي داشته است. و در2 كيلومتر انتهايي به‌واسطه خودپالايي رودخانه غلظت نيترات 6 درصد كاهش پيداكرده است. ولي درمجموع غلظت نيترات در بازه بالادست و پايين دست خروجي مجموعه مزارع پرورش ماهي 13 درصد افزايش داشته است كه اين نتيجه نشان مي دهد قدرت خودپالايي رودخانه قادر به كنترل آلودگي هاي رودخانه ناشي از مزارع پرورش ماهي نبوده است.