تأثير رشد بخش كشاورزي و انرژي‌هاي پاك بر كيفيت محيط زيست در ايران

در اين پژوهش به بررسي تأثير رشد بخش كشاورزي و مصرف انرژي هاي تجديد پذير بر انتشار گاز دي اكسيد كربن به عنوان شاخصي از كيفيت محيط زيست پرداخته شد. با توجه به نتايج آزمون هاي ايستايي و تعيين رابطه هم‌جمعي، روابط كوتاه‌مدت و بلندمدت به ترتيب با استفاده از روش تصحيح خطاي برداري (ECM) و حداقل مربعات معمولي اصلاح شده (FMOLS) برآورد شدند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه رشد بخش كشاورزي در مقايسه با شاخص درآمد سرانه (رشد اقتصادي كشور) نقش به مراتب كمتري در توضيح انتشار آلودگي دارد. نتايج نشان مي دهد كه افزايش مصرف انرژي هاي تجديد پذير منجر به كاهش سرانه انتشار دي اكسيد كربن مي شود. به طوري كه با 1 درصد افزايش در اين دسته از انرژي هاي پاك، انتظار مي رود كه سرانه انتشار آلودگي در بلندمدت حدود 24/0 درصد و در كوتاه مدت حدود 17/0 درصد كاهش پيدا كند. بنابراين پيشنهاد مي‌شود هرچه سريع تر با جايگزيني انرژي هاي تجديد پذير به جاي سوخت هاي فسيلي رايج، گامي مؤثر در جهت بهبود كيفيت محيط زيست برداشت.