تاثير طول شيب در حجم فرسايش هاي سطحي و شياري

فرسايش شياري و سطحي جزء زيرفرايندهاي اصلي فرسايش آبي محسوب مي‌شوند. بديهي است تعيين سهم هر يك از زيرفرايندهاي فرسايش آبي در هر واقعه بارندگي داراي ارزش ذاتي بالايي نظير ارائه مدل‌هاي فيزيكي فرسايش است. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير طول دامنه در مقدار سهم فرسايش سطحي و شياري از منابع توليد رسوب دامنه در اراضي مارني (مارن گچي) شيب دار در شدت بارندگي هاي مختلف است. به اين منظور از روش تعيين حجم شيارها با روش حجم يابي پارافين مذاب در پايش تغييرات پستي و بلندي‌هاي ريز حاصل از رواناب در شرايط آزمايشگاهي، حاصل شد. نمونه هاي رسوب و حجم رواناب خروجي بعد از شروع رواناب در فواصل زماني يك، دو، سه، پنج، هشت، ده، پانزده، بيست و سي‌دقيقه اي در مدت30دقيقه بارش، نمونه برداري شد. نتايج نشان داد با افزايش طول شيب، شدت بارندگي و درجه شيب؛ مقدار كل فرسايش در كليه تيمارها تشديد قابل توجه داشته است. در نهايت نتيجه گيري شد دو برابر شدن طول پلات ها، در نسبت سهم فرسايش سطحي تاثيري نداشته وليكن مقدار فرسايش شياري را حدود 1/2 برابر افزايش داده است.