بررسي جايگاه دهياري ها در مديريت پسماندهاي كشاورزي و خانگي روستاها

افزايش جمعيت، مصرف گرايي و عدم آگاهي مردم روستا، از يك سو و عدم مديريت اصولي پسماندها، بهره گيري از روش هاي سنتي دفع ضايعات و فقدان مشاركت و هماهنگي لازم بين نهادهاي روستايي و مردم، از سوي ديگر، سبب توليد بيش از حد پسماندها در سطح روستاها شده است. انباشت پسماندها موجب ايجاد آلودگي هاي زيست محيطي، انتشار بوهاي نامطبوع و افزايش موجودات موزي و ناقل بيماري و به تبع آن شيوع امراض و آزار مردم روستا مي گردد. يكي از مسائل اصلي در مديريت صحيح پسماندهاي كشاورزي نبودن متولي مشخص در اين زمينه مي باشد. در حالي كه طبق قانون مديريت پسماندها، مديريت اجرايي پسماندهاي خانگي و كشاورزي بر عهده دهياري ها مي باشد. هدف اين مطالعه بررسي نقش و جايگاه دهياري ها در مديريت پسماندهاي كشاورزي و خانگي روستاها بود. در اين مقاله از روش مطالعه اسنادي و كتابخانه اي با استفاده از پايگاه هاي اطلاعاتي آنلاين و آفلاين استفاده شده است. نتايج اين بررسي نشان مي دهد كه دهياري ها قادرند از طريق اطلاع رساني، فرهنگ سازي، فراهم نمودن امكانات و تجهيزات لازم و بهره گيري از راهكارهاي نوين، پسماندهاي روستايي را به شيوه اي بهينه مديريت نمايند. همچنين بررسي هاي انجام گرفته حاكي از آن است كه كمپوست سازي، تهيه ورمي كمپوست، بازيافت پسماندها از جمله راهكارهاي نوين مديريت پسماندهاي خانگي و كشاورزي مي باشند كه دهياري ها با بهره گيري از چنين راهكارهايي مي توانند پسماندهاي روستايي را به شيوه اي بهينه مديريت نمايند.