مروري بر روشها و عوامل موثر در توليد زغال قالبي فشرده از ضايعات كشاورزي

در كشور ايران سالانه بيش از 50 هزار تن زغال چوب مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه با در نظر گرفتن ميزان زغال چوب صادراتي به كشورهاي عربي حوزه خليج‌فارس، اين رقم به 100 هزار تن در سال افزايش خواهد يافت. براي توليد زغا‌ل ‌چوب مورد نياز كشور به روش سنتي، سالانه بيش از 300 هزار تن چوب از تنه و شاخه‌هاي درختان قطع و جمع‌آوري مي‌شود كه اين امر منجر به از بين رفتن جنگل‌ها و منابع سبز كشور خواهد شد. فرآورده‏هاي جانبي كشاورزي، مخصوصاً، شلتوك برنج، كاكائو، كائوچو، آناناس و باگاس نيشكر به مقدار زيادي در سراسر جهان توليد مي‌شوند. سالانه آسيا به‌تنهايي 4/4 ميليارد تن مواد زائد جامد توليد مي‏كند. ميزان پسماندهاي جامد كشاورزي توليدشده در شهرستان اهواز 2500000 تن است كه تقريباً همه‏ اين مقدار مربوط به كشت و صنعت‏هاي نيشكري است كه در اين استان وجود دارند. ضايعات چوب، نيشكر و علف برجسته‌ترين منابع انرژي زيست‌توده بوده و اگر به‌درستي مديريت شوند، مي توان از آن‌ها به‌عنوان يك ماده خام براي توليد زغال و ايجاد انرژي تجديد پذير و پايدار استفاده كرد. هدف كلي از اين مقاله، بررسي روشهاي مختلف توليد زغال فشرده از ضايعات كشاورزي و عوامل موثر بر توليد آن مي باشد