بررسي عوامل مؤثر بر تمايل به مشاركت كشاورزان در مديريت منابع آب در شرايط بحران كم آبي (شهرستان دشتستان)

آب، يك منبع محدود در اقتصاد جهاني و جمعيت در حال گسترش بوده و جوامع در سراسر جهان، به دليل افزايش تقاضا، خشكسالي، فرسايش و آلودگي آب‏هاي زيرزميني و وابستگي به منابع عرضه با چالش‏هاي تأمين آب روبرو مي‏باشند. به طوري كه، كمبود اين منبع مهم يكي از مشكلات زيست محيطي پيش روي بشريت در قرن 21 است. اين مشكلات اشاره به وضعيتي دارند كه در آن تعادل بين دسترس بودن آب قابل استفاده و تقاضا به نقطه بحران رسيده باشد. به نحوي كه مديريت منابع آب با توجه به تغييرات آب و هوايي و تغيير شرايط اجتماعي و اقتصادي با سطح بالايي از پيچيدگي، عدم قطعيت و چالش‏هاي جديد روبرو گرديده است. هدف اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر تمايل به مشاركت كشاورزان در مديريت منابع آب در شرايط بحران كم آبي در شهرستان دشتستان مي‏باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر عبارت است از كل كشاورزان منطقه تحت پوشش شبكه‏هاي آبياري و زهكشي (شبانكاره، آبپخش و دالكي) در شهرستان دشتستان از توابع استان بوشهر به تعداد 12800 نفر است. تعداد نمونه بر اساس فرمول كوكران (دامنه اطمينان 7 درصد) 193 نفر برآورد شد. براي نمونه گيري ابتدا منطقه تحت پوشش شبكه‏هاي آبياري و زهكشي دشتستان براساس سه بخش (آبپخش، دالكي و شبانكاره) به سه طبقه تقسيم شد و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي متناسب نمونه‏هاي مورد مطالعه انتخاب شدند. داده ها از طريق مصاحبه هاي شخصي با استفاده از پرسشنامه جمع آوري شدند. براي تعيين پايايي پرسشنامه، براي كليه متغيرهاي اين تحقيق نيز ضريب آلفاي كرونباخ خوب تا عالي 0.78 تا 0.95 را نشان داده اند. نتايج نشان داد هر سه عامل اقتصادي، اجتماعي و منابع اطلاعاتي با مشاركت كشاورزان در مديريت منابع آب در شرايط بحران كم آبي رابطه مثبت و معنادار داشتند.