تعيين حداقل غلظت بازدارندگي و حداقل غلظت كشندگي اسانس اسطوخودوس بر باكتري‌هاي ليستريا مونوسيتوژنز و سالمونلا تيفي

از جمله راه‌هاي حذف يا كاهش رشد ميكروارگانيسم‌هاي بيماري‌زاي عامل فساد و مسموميت غذايي و همچنين افزايش مدت زمان نگهداري مواد غذايي، استفاده از نگهدارنده‌ها مي‌باشد. با توجه به اثرات مضر نگهدارنده‌هاي شيميايي بر سلامت انسان، در سال‌هاي اخير مطالعات فراواني در خصوص جايگزيني نگهدارنده‌هاي طبيعي با اين مواد صورت گرفته است. در ميان نگهدارنده-هاي طبيعي، اسانس هاي گياهي و اجزاي تشكيل دهنده ي آن‌ها داراي اثرات شناخته شده ضدميكروبي هستند. در اين پژوهش، اسانس اسطوخودوس با روش تقطير با آب و كلونجر استخراج شد. اثر ضد باكتريايي اسانس اسطوخودوس به روش هاي تعيين حداقل غلظت بازدارندگي و حداقل غلظت كشندگي بر باكتري‌هاي ليستريا مونوسيتوژنز و سالمونلا تيفي بررسي شد. براي تعيين حداقل غلظت مهاركنندگي و حداقل غلظت كشندگي اسانس اسطوخودوس از روش هاي ميكرو دايلوشن براث و پورپليت استفاده شد. نتايج نشان داد كه حداقل غلظت بازدارندگي براي باكتري هاي سالمونلا تيفي و ليستريا مونوسيتوژنز به ترتيب 4 و 2 ميلي‌گرم بر ميلي‌ليتر و حداقل غلظت كشندگي براي هر دو باكتري بيش تر از 512 ميلي گرم بر ميلي ليتر بود