هيستومورفولوژي و هيستوشيمي زبان در گاو ميش

گاوميش‭ ‬كه در اين تحقيق نوع خوزستاني آن مد نظر مي باشد ‬داراي ‬زبان‬كوتاه‌تر،‭ ‬پهن‌تر‭ ‬و‭ ‬پرزهاي‭ ‬روي‭ ‬آن‭ ‬نيز‭ ‬كوتاه‌تر‭ ‬و‭ ‬نرم‌تر‭ ‬مي باشد.‭ ‬ در اين تحقيق 10 عدد زبان گاو ميش از هر دو جنس نر و ماده بالغ از لحاظ شكل ظاهري و اندازه مورد بررسي قرار گرفت و از زبان هاي مورد نظر لام هاي بافت شناسي پس از انجام مراحل روتين بافت شناسي شامل آبگيري، شفاف كردن، آغشتگي با پارافين، قالبگيري، برش بافت، چسبانيدن برشها بر روي لام ، رنگ آميزي هماتوكسيلين- ائوزين و پاس چسبانيدن لامل روي آنها انجام گرفت. زبان داراي بافتي عضلاني و طويل كه در سطح پشتي داراي برجستگي هايي نسبت به سطح زيزين بوده است. در مشاهدات ميكروسكوپي پرزهاي نخي شكل در تمام طول سطح پشتي و لبه هاي كناري، پرزهاي مخروطي و عدسي شكل نيز در روي سطح پشتي و در قسمت تاولي و در نزديكي ريشه كه در انتها قرار گرفته بود قرار گرفته بودند. همچنين پرزهاي ديگر بنام قارچي شكل لابه لاي پرزهاي نخي و در سرتاسر سطح پشتي، كناره ها و حتي كناره هاي سطح شكمي بخش جلويي زبان قرار بطور متعدد قرار گرفته بودند. اپيتليوم پوششي سطح خارجي زبان از نوع سنگفرشي مطبق شاخي شده بطوريكه اين بافت پوششي در روي غدد جامي غير شاخي و توسط بافت همبند ظريفي بنام پارين به لايه هاي عضلاني چسبده و مرز لايه مخاطي از زير مخاط بطور واضح مشخص نبوده است. بر اساس اين تحقيق مشخص گرديد كه زبان در گاو ميش داراي ويژگي هاي منحصر به خود بوده و داراي تفاوت ها و شباهت هايي نسبت به گونه هاي ديگر بوده كه به آن پرداخته شده است.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬