ارائه سيستم‌هاي حفظ محيط‌زيست با استفاده از مدل‌هاي ارزيابي خطرات زيست‌محيطي

امروزه استفاده از روش‌هاي ارزيابي ريسك در صنايع مختلف رو به گسترش است، اين روش‌ها معمولاً براي شناسايي، كنترل و كاهش پيامدهاي خطرات به‌كار مي‌رود. منظور از مطالعات ارزيابي ريسك زيست محيطي، دست‌يابي به رويكرد جامع كمي و كيفي از مجموعه ريسك‌هاي بالقوه و بالفعلي است كه ضمن مراحل ساخت و بهره‌برداري از يك پروژه شكل مي‌گيرد، تا از اين گذر با شناخت كم و كيف اين ريسك‌ها به‌توان راهكارهايي را جهت كاهش يا كنترل آن‌ها طراحي و اجرا نمود. اهداف فرايند ارزيابي ريسك در محيط زيست‌ عبارتند از: كاهش شدت و تكرار حادثه، به حداقل رساندن خسارت به اكوسيستم‌ها، تأمين شرايط ايمن براي محيط‌زيست و تهيه و تدوين قوانين و مقررات مرتبط. طرح‌هاي سدسازي و آبياري و زهكشي از جمله عملياتي است كه شرايط طبيعي و زيست‌محيطي را تحت‌تأثير قرار داده و آن را متحول مي‌سازد. اين تغييرات اگر چه بسته به نوع محيط‌زيست محل طرح از نوع و شدت متفاوتي برخوردار است، اما به‌طور يقين به‌وقوع خواهد پيوست. لذا با توجه به آثار كوتاه و بلند مدتي كه احداث و بهره‌برداري سد در هر منطقه مي‌گذارد، ضرورت ارائه برنامه ارزيابي و مديريت ريسك بيش از پيش نمايان مي‌گردد. بنابراين، ارائه برنامه ارزيابي ريسك از طريق انجام مراحل آن شامل شناسايي ريسك، ارزيابي ريسك زيست محيطي بر پايه احتمال و شدت ريسك و پاسخ به ريسك از الزامات است و مدل‌هاي مختلف ارزيابي ريسك كه روش‌هاي مناسب جهت ارزيابي خطرات بوده، بررسي شده و نتايج آن‌ها جهت مديريت وتصميم‌گيري در خصوص كنترل و كاهش پيامدهاي آن بدون نگراني، قابل استفاده است.