بررسي تغييرات مكاني و زماني سطح آب زيرزميني دشت خرم آباد با استفاده از روش زمين آماري

قسمت اعظم از كشور ايران، خشك و كم آب است و آب مورد نياز روستاها ، صنايع و شهرها ازمنابع آب هاي زيرزميني استفاده مي شود. برداشت بي رويه از آب هاي زيرزميني در بسياري از نقاط جهان سبب افت شديد سطح آب زيرزميني شده است . از آنجاكه خصوصيات آب هاي زيرزميني در مقياس مكاني و زماني عمل كرده ، نمي توان اين خواص را در طول زمان و مكان ثابت فرض كرد. بنابراين اين تحقيق به منظور بررسي تغييرات مكاني و زماني سطح آب زيرزميني دشت خرم آباد در يك دوره ي آماري ده ساله (1386_1395) به كمك بهترين روش ، تخمين گر زمين آماري انجام شد . دراين راستا ، ابتدا منابع آماري موجود سطح آب زيرزميني جمع آوري وبانك اطلاعاتي تهيه شد. پس از كنترل كيفيت و صحت آمار و اطمينان از همگني و نرمال بودن آن ها ، از روش هاي مختلف ميان يابي روش كريجينگ معمولي و كريجنگ ساده و روش عكس فاصله (IDW) با توان هاي يك تا سه ، (RBF) با مدل هاي گوسي ، نمايي، دايره اي استفاده شد وبعد بهترين روش ميان يابي با استفاده از دو معيار ( ME، RMSE ) به عمل آمد. سپس نقشه هاي مكاني آن ها در محيط Arcmap 10.3 ترسيم شد . نتايج نشان داد كه واريوگرام مدل كروي به عنوان مدل برازش شده به ساختار فضايي داده ها و روش كريجينگ ساده مدل نمايي در سال 1386 و روش كريجينگ معمولي مدل دايره اي در سال 1395 بهترين روش درون يابي سطح آب زيرزميني مي باشد . نتايج به دست آمده از پهنه بندي ، حكايت از افزايش ارتفاع سطح آب تا سطح زمين در سال 1386مي باشد كه اين روند تا سال 1395 شدت بيشتري به خودگرفته است .