جستاري پيرامون واژه خاك در قرآن و نقش آن در حيات‌بخشي طبيعت

مقدمه و هدف: در تاريخ زيست‌شناسي، انسان‌شناسي و اديان، «خاك» موضوع بحث‌هاي زيادي بوده است. در قرآن واژه «خاك» در چندين مورد به‌كار رفته و از آن سخن گفته شده تا جايي كه در بسياري از آيات قرآن، انسان به مطالعه طبيعت و عناصر آن فراخوانده شده است و بسياري از سوره هاي قرآن به نام يكي از عناصر طبيعت خوانده مي شود. روش تحقيق: اين پژوهش به روش اسنادي- كتابخانه‌اي انجام شده است. نتايج: يافته‌ها حاكي از آن است كه سرنوشت بشر به گونه‌اي رقم خورده است كه در دامان طبيعت رشد و به آن نيازمند و طبيعت در خدمت انسان و نيازهاي او باشد. در ميان عناصر طبيعت، خاك مهمترين و اساسي‌ترين عنصر آن به شمار آمده و دليل آن، نقش حيات‌بخشي خاك به ساير موجودات طبيعت مي باشد. بخش زنده اي از كره‌ي زمين، خاك است كه همه‌ي موجودات زنده براي حيات، به آن وابسته‌اند. خلقت انسان از خاك و بازگشت انسان به آن پس از مرگ و رويش گياهان از بستر خاك و در نتيجه تأمين مواد غذايي انسان، نشان از اهميت خاك در نظام آفرينش دارد. نتيجه گيري: خاك به‌عنوان ماده اوليه خلقت انسان و جايگاه نهايي بدن انسان از عناصري است كه تقريباً تمام نيازهاي مادي انسان را در خويش نهفته دارد، از طرفي در مورد مهمي مانند تطهير مي‌تواند جايگزين آب و عامل پاكي و آمادگي انسان براي انجام فرايض ديني‌اش شود.