تاثيرمتقابل شادي و اميد درسبك زندگي

مقدمه: نقش عواطف و احساسات در زندگي بشر گاه بيش تر از عقل و خرد است. روحيه انساني ارتباط تنگاتنگي با عواطف و احساسات وي دارد.يكي از ساز وكارهاي حيات و زندگي, اميدواري است. از نظر جهان بيني توحيدي, اميد تحفه الهي است كه چرخ زندگي را به گردش وامي دارد. اگر روزي اميد از انسان گرفته شود, دوران خمودگي و ايستايي او فرا مي رسد.متقابلا شادي و نشاط يك پديده طبيعي و از نيازهاي اساسي و لازمه زندگي انسان است. روش بررسي: اين مقاله با بيان ماهيت وعوامل ايجاد شادي و اميد و نقش آن در سلامت و بهداشت روان و رابطه متقابل آنها در ارتباط با سبك زندگي به روش توصيفي تحليلي با رويكردي قرآني روايي و روانشناسي مي باشد. نتايج و بحث: نتيجتا زماني كه مردم جامعه اي از اميد و نشاط اجتماعي برخوردار باشند، وفاق، همبستگي، تعلق اجتماعي، تعاملات اجتماعي مطلوب، مشاركت، رضايت از زندگي و همچنين سلامت رواني و اجتماعي افراد افزايش مي يابد. بسط و گسترش روحيه نشاط، اميدواري، اعتماد اجتماعي و هنجارهاي اجتماعي از اولويت هايي است كه بايد حائز اهميت قرار گيرد.همچنين شادي و نشاط در بروز استعدادها و خلاقيت افراد نقش اساسي دارد و افراد بي نشاط و نااميد نمي توانند از استعدادهاي نهفته خويش به اميد ثمره بهره كافي ببرند. نتيجه گيري: اميدوار بودن, هنري است كه بايد همگان به خصوص نسل پوياي جوان آن را فرا گيرند.نشاط و شادابي عامل اميد افزاي زندگي است. تعبير و تفسير دين از شادي اين است كه شادي خود هدف نيست، بلكه عاملي مهم و موثر براي رسيدن انسان به كمال عالي انساني است.