سبك زندگي و سلامت از ديدگاه سرمايه اجتماعي

مقدمه : سلامت زيربناي توسعه پايدار است. در جريان توسعه يك كشور در كنار انواع سرمايه اعم از طبيعي، انساني و مادي، سرمايه اجتماعي هم به عنوان برون داد و هم به عنوان درون داد توسعه به شمار مي‌آيد. هر اندازه افراد از سرمايه اجتماعي بيشتري برخوردار باشند؛ از سلامت رواني مطلوب تري نيز برخوردار هستند و از طرفي افراد سالم ،واجد شرايط پذيرش مسئوليت و نقش هاي اجتماعي بارزتري در جامعه هستند . روش بررسي : طي اين مقاله كه با بررسي كتابخانه اي و با استفاده از روش مرور سيستماتيك و نظرات افراد انديشمند در اين حوزه صورت گرفت عمده ترين شاخص هاي مؤثر بر سطح سلامت جامعه از ديدگاه سرمايه اجتماعي در كشورهاي مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. در نهايت از ميان شاخص هاي متعدد سرمايه اجتماعي مؤثر بر سلامت افراد و جامعه ، بيست شاخص عمده تعيين و بر حسب اولويت تنظيم گرديد. نتايج و بحث : عمده ترين شاخص هاي سرمايه اجتماعي مؤثر بر سلامت افراد و جامعه كه در اين مطالعه احصاء گرديد عبارتند از: شناخت و رعايت حقوق متقابل؛ پرداخت به موقع ماليات؛ پرهيز از دروغ؛ خوش قولي و وفاي به عهد؛ حفظ محيط زيست و طبيعت؛ مهرباني با حيوانات؛ رعايت بهداشت و تندرستي؛ كار و تلاش؛ مشاركت در فعاليت ها ي داوطلبانه اجتماعي؛ احترام به سالمندان، بانوان و اطفال؛ صله رحم؛ رعايت صرفه جويي و پرهيز از اسراف؛ پس انداز؛ پرهيز از قرض و وام هاي نزولي و ربوي؛رعايت نظم در جامعه و رعايت قوانين راهنمايي رانندگي؛ افزايش آستانه تحمل و تاب آوري و كنترل خشم؛ راهنمايي و كمك به غريبه ها و گردشگران؛ تفريح و مسافرت؛ كتاب و كتابخواني و شبكه هاي مجازي كه مشروح مطالب در همايش ايراد خواهد شد. نتيجه گيري: هراندازه سرمايه اجتماعي بيشتري در بين شهروندان وجود داشته باشد، سلامت رواني بالاتري قابل انتظار است. با توجه به اينكه شهروندان سالمتر، مشاركت بيشتري در اداره امور شهردارند، دستيابي به شهرهاي سالم و پايدار ، بيشتر امكان تحقق پيدا مي كند. در نتيجه ، تقويت سرمايه اجتماعي با همبستگي آحاد ملت زمينه حفظ و ارتقاي سلامت جامعه را فراهم مي كند.