اصول و روش هاي تربيت اجتماعي كودكان بر اساس قرآن و نهج البلاغه

تربيت يكي از مباحث مورد توجه اديان و مكاتب مختلف در طول قرون و اعصار بوده است. تربيت ابعاد مختلفي را داراست كه يكي از مهمترين اين ابعاد، بعد تربيت اجتماعي است. براي تربيت اجتماعي نيز بهترين دوران، دوران كودكي است؛ زيرا اين دوران زمان و فرصتي بسيار مناسب براي انواع يادگيري هاي اجتماعي است و روند اجتماعي شدن در سال هاي كودكي از سرعت بيشتري برخوردار است. اسلام به عنوان دين كامل و اكمل آيين الهي زندگي انسان ها است كه از آموزه هاي آن مي توان به عنوان منبعي ارزشمند و كارآمد براي استخراج و تبيين مفاهيم و روش هاي تربيت استفاده نمود. بر اين اساس هدف پژوهش تعيين اصول و روش-هاي تربيت اجتماعي كودكان براساس قرآن و نهج البلاغه است. در اين مقاله پس از تحقيق و جست و جو در منابع موجود، اطلاعات جمع آوري شده با روش توصيفي تحليلي مورد بررسي قرار گرفته است و در مجموع 4 اصل و 4 روش براي تربيت اجتماعي به ويژه براي كودكان جهت استفاده‌ي معلمان و والدين پيشنهاد شده است. اصل‌هاي مطرح شده در اين پژوهش عبارتند از: عزت، اصلاح شرايط و روابط انساني، مسئوليت و اداي وظيفه، آراستگي و روش‌هاي مطرح شده در اين پژوهش عبارتند از: الگويي، عبرت آموزي، تشويق و تنبيه، پيشگيري و كنترل.