بررسي نقش و جايگاه حقوق شهروندي در نظام آموزشي كشور

آموزش و پرورش در جوامع امروزي به عنوان كليدي ترين نهاد آموزشي در جهت توسعه همه جانبه به شمار مي رود . چرا كه در پرتو آموزش است كه انسانها متحول مي شوند . بر پايه نظام آموزشي و تربيتي يك جامعه است كه نظم و انضباط اجتماعي حالت نهادي به خود مي گيرد و عامه مردم به سوي فرهنگ ترقي و توسعه حركت مي كنند. چون هدف از آموزش و سرمايه گذاري آموزشي كشف و توسعه منابع انساني در جهت تعالي بخش ارزشها و استعدادها و بهينه كردن آنهاست ، در نتيجه آموزش مهم ترين ركن برنامه ريزي جامعه است و كليدي ترين عنصر در توسعه يك جامعه مردم آن جامعه هستند كه بايد از فرهنگ ، آگاهي و مهارت هاي گوناگون برخوردار باشند . بنابراين آموزش و پرورش زماني در رسيدن به اهداف و آرمانهايش موفق خواهد بود كه بتواند شهرونداني آگاه، مسئول و خلاق بپرورد و اين ميسر نيست مگر از طريق آموزش بهينه شهروندي و نيز ارتقا فرهنگ شهروندي. هدف اين پژوهش بررسي نقش وجايگاه حقوق شهروندي در نظام آموزشي كشور است . روش پژوهش بر اساس هدف بنيادين و براساس ماهيت توصيفي است. متاسفانه در سايه سياست هاي و برنامه ريزي هاي نادرست و غيرعلمي و ناشي از آزمون و خطا ؛ مدرسه از نقش اصلي خود تهي شده و به مكاني براي كاسبي و تجارت عوامل مختلف تبديل شده است .خاستگاه اجراي منشور حقوق شهروندي بايد مدرسه و آن هم از سنين پيش دبستاني و دبستاني باشد .الزام منطقي اين گزينه ؛ بازتعريف مدرسه به عنوان نقطه ثقل برنامه ريزي ها و نيز نقش و جايگاه معلم در چرخه آموزشي است .موضوعي كه البته در اين منشور مغفول مانده است