تاثير مصالح بوم آورد بر طراحي معماري پايدار: اقليم گرم و خشك

توليد مصالح جديد و گوناگون در عصر حاضر و توسعه امكانات و سهولت استفاده از آنها، امكان بهره وري از مصالح بيشتر و با تنوع بالاتر را براي همگان ميسر ساخته است. عليرغم نكات مثبتي كه براي آن مي توان در نظر گرفت، اين امر مشكلات فراواني را پيش روي ما در آينده قرار خواهد داد. عدم انطباق برخي از مصالح با اقليم، برهم خوردن سيما و منظر شهري، عدم مطابقت مصالح با استانداردهاي معمول از جمله عواملي است كه مي توان بر شمرد. با توجه به ويژگي هاي معماري پايدار، اهميت شناخت دقيق مصالح ساختماني و داشتن ملاكي براي انتخاب صحيح آنها ضروري به نظر مي رسد. در خصوص مصالح بومي سنتي اقليم گرم و خشك بسيار صحبت شده است، بنابراين در اين پژوهش تلاش مي شود، با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و منابع مكتوب و بهره گيري از رويكردي تحليلي، ابتدا به ذكر عوامل موثر بر پايداري شهرهاي واقع در اقليم گرم و خشك پرداخته و سپس انواع مصالح را بررسي نموده و در انتها راهكارهاي صحيح انتخاب مصالح را عنوان نمايد. در اين پژوهش ويژگي هاي ممتاز مصالح بومي از نگاه زيست محيطي بررسي شده و استفاده از مصالح بومي به عنوان يك راهكار سالم و مفيد و كم هزينه پيشنهاد ميشود. عدم تخريب طبيعت در برداشت، كمترين آلودگي در توليد، پايين بودن مصرف انرژي در توليد، صرفهجويي در انرژي حمل و نقل، كاهش مصرف انرژي در بهرهبرداري، كاهش هزينه هاي تمام شده و از همه مهمتر بازگشت سريع به طبيعت و عدم تخريب محيط زيست از مزاياي مصالح بومي به شمار مي رود. البته به كارگيري مصالح بومي شرايط خاص خود را دارد.