تبيين و بررسي الگوهاي حكمت در معماري تكايا و فضاهاي مذهبي و تاثير آن بر كيفيت شكل گيري فضاهاي باز جمعي در برگزاري مراسم مذهبي ( بررسي نمونه موردي ميدانگاه اجتماعي تكيه اميرچخماق يزد )

اركان و شئون مختلف هنر ايراني – اسلامي ، از جمله معماري داراي اصول مشتركي هستند كه در ساختار مفاهيم وهمينطور در اجزاي آن ها جاري است ، اين اصول نشأت گرفته از معرفت و حكمت ايراني – اسلامي است. و يكي از لازمه هاي حصول به درك و معرفت در حكمت ، توجه دقيق به اركان معماري و همچنين ارتباطات فضايي اطراف آن است ، و همانطور كه مردم ايران از ديرباز مردمي اجتماعي بودند و نيازهاي اجتماعي آن ها با توجه به سنت ها وآيين هاي مذهبي ، آنها را به حضور در اجتماع ، برگزاري مناسك وآيين هاي مذهبي جمعي و ساختن فضاهاي مذهبي جمعي واميداشت ؛ پس تفكر در چگونگي خلق فضايي اجتماعي به منظور ايجاد تعاملات سازنده جمعي در درك حكمت معماري اسلامي – ايراني بسيار تاثير گذار است ؛ به همين منظور بررسي يك نمونه ي موردي در جهت شناخت درست و تبيين بهتر اين امر بسيار حايز اهميت است ، در اين مقاله به منظور دستيابي به اين هدف با بررسي نمونه ي موردي تكيه اميرچخماق در ميدان شهر يزد ، به بررسي سه جنبه ي مهم در مقاله ي پيش رو پرداخته شده است ، كه شامل شناخت حكمت اسلامي در معماري آن، بررسي معيار هاي فضاي جمعي و ويژگي هاي فضاي شهري ميدان و شناخت مراسم ها و آيين هاي مذهبي مردم به خصوص در شهر يزد است، و با بررسي اين سه جنبه به شناخت عملكرد اجتماعي تكيه وميدانگاه پيش روي آن در ايجاد كيفيت فضاي جمعي در مراسم هاي مذهبي پرداخته شده است.