بررسي تاثير روانشناسي محيط بر افزايش روند بهبود بيماران بيمارستان امام سجاد(ع) رامسر

امروزه با در نظر داشتن ميزان تاثير مفاهيم روانشناسي محيطي در كيفيت محيط، ضرورت توجه به اين مقوله در طراحي فضاي درماني در جهت دستيابي به يك فضاي مطلوب براي بيماران را مهم مي شمارد.روانشناسي محيط يكي از رشته هاي نو پايي است كه به تاثير متقابل رفتار و عوامل و شرايط فيزيكي معماري و فضاي محيط ، بيش از ديگر جنبه ها موثر است. فضاي درماني نيز با توجه به اهميتي كه دارند بايد بتوانند محيطي كاملا آرام ،با توجه به نياز مراجعه كنندگان باشد. در قرن معاصر موضوع رابطه انسان و محيط و قابليت ترجمه آن به زبان طراحي محيط و معماري مور د توجه پژوهشگران اين حوزه از دانش بوده است. در اين راستا شناخت انسان و ويژگي هاي محيط زندگي و فضاهاي موردتعامل او و چگونگي برقراري رابطه ميان اين دو عامل اهميت دارد . هر انسان با توجه به سطح آگاهي دانش و توان فني خود به دخل و تصرف در محيط پرداخته و از طرفي اين شرايط محيطي و مكاني است كه حدود و نحوه عمل و شيوه رفتارهاي او را مشخص مي نمايد. اين مقاله مروري تحليلي بر دانش روانشناسي محيطي ، رابطه ي دو سويه بين محيط و انسان و تأثير كيفيت محيط ساخته شد ه و رفتار و روان انسا ن دارد. عدم توجه به نيازهاي فيزيولووييكي و رواني افراد در يك محيط بخصوص فضاي درماني بيمارستان منجر به ايجاد حس نارضايتي در بين آنها و كندي روند بهبود بيماران مي شود. . به اين منظور محيط هاي بيمارستاني به عنوان يكي از شاخص ترين نمونه ها مورد ارزيابي قرارداده مي شود. تأثير محيطي بيمارستان بر بيماران با توجه به شرايط حساس و آسيب پذيري بيماران بسيار حائز اهميت است. . پژوهش حاضر با رويكرد نظري و تئوري و روش توصيفي تحليلي به گرد آوري داده ها با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و اسنادي به تجزيه و تحليل مولفه هاي فضا هاي فيزيكي در مراكز درماني مي پردازد. هدف اصلي اين پژوهش بررسي مولفه هاي تاثير گذار محيطي است كه نقش اصلي در بهبود بيماران با محيط ساخته شده مراكز درماني دارد.