ارزشيابي لزوم يا عدم لزوم فشردگي حجم انبوهي از المان هاي نوروزي در مشهد تحت عنوان هنرهاي عمومي موقت شهري(با تمركز بر المان هاي ميدان احمد آباد در سال 97)

محيط زندگي انسان در حقيقت انعكاسي است از تصورات او از دنياي پيرامون خود و هر آنچه كه روح او خصوصا در عصر پر تنش ارتباطات و تعامل با دنياي مدرن، نياز دارد. اين نياز او، بر حال و هواي فضا و زندگي و روابط اجتماعي او بدون شك تاثيري مستقيم دارد. بنابراين، هنر به عنوان يكي از تاثير گذارترين عوامل مي تواند در بهبود فضاي زندگي اجتماعي انسان معاصر، ايفاي نقش كند. در اينجا است كه ضرورت استفاده از هنر در فضاهاي عمومي مطرح مي شود. هنر مي تواند به عنوان رسانه اي قوي به اصلاح فضاهاي عمومي كمك شايسته اي كند و در صورتي كه با پژوهشي اصولي متناسب با ساختار فضا و نياز مردم آن منطقه بكار گرفته شود مي تواند به فضا و شهروندان ساكن و يا در رفت و آمد در آن مكان، جاني تازه ببخشد. واژه هنر عمومي، مفهوم جديدي نيست و در طول زمان هاي مختلف و از گذشته هاي دور با زندگي انسان و فضاهايي كه در آن زندگي مي كرده است درآميخته است. اين هنر علاوه بر اينكه با فرهنگ، سنت، تاريخ، جغرافيا در ارتباط بوده و آميخته شده است، با قدرت هاي سياسي، اجتماعي و نيز مذهبي در ارتباط بوده است و عملكردش با گذشت زمان دچار تغيير شده است. امروزه آنچه كه در فضاهاي عمومي در غالب هنر ديده مي شود، بيشتر از ساير گرايش هاي هنري و زيبايي شناسانه، بيان كننده و نشانگر موقعيت فرهنگي و اجتماعي جامعه در زمان خود مي باشد. تمهيدات صورت گرفته شده در اين زمينه، به ايجاد تصوير ويژه اي از شهر و ايجاد شاخصه هايي قابل خوانش براي مخاطبان تبديل شده است. اين هنر، در مكان هاي عمومي روابط افراد جامعه را با يكديگر تحت تاثر قرار مي دهد و باعث بالا بردن سطح سلامت روحي و دانش بصري شهروندان مي شود. پژوهش پيش رو، بصورت توصيفي تحليلي با استفاده از شيوه هاي مطالعه و بررسي پژوهش هاي انجام شده بصورت كتابخانه اي و نيز استفاده از شيوه تحقيق ميداني بصورت مصاحبه و مشاهده واكنش هاي شهروندان نسبت به مكان انتخاب شده در اين پژوهش، انجام شده است. با توجه به اهداف پژوهش، يكي از ميدان هاي پر تردد و اصلي شهر مشهد(ميدان احمد آباد) كه در ايام نوروز مخاطبان و شهروندان زيادي را به جهت المان هاي در برگرفته در خود، جذب كرده است، به عنوان نمونه موردي، انتخاب شده است.