ارزيابي عناصر منظر شهري در تامين تسهيلات مسيرهاي دوچرخه با تاكيد بر اصل پيوستگي(نمونه موردي: مسير دوچرخه خيابان كريمخان تهران)

شهرها و فضاهاي شهري از ديرباز تا كنون تغييرات بسياري را به چشم ديده اند و از جنبه هاي متفاوتي مورد بررسي پژوهشگران قرار گرفته اند. اما امروزه مفهوم فضاي عمومي شهري، بعنوان نقطه اشتراك علوم و دانش شهري و عرصه تجلي تعاملات شهري، اهميت خاصي در برنامه هاي توسعه شهري دارد. در اين ميان حمل و نقل، خصوصا حمل و نقل پاك نقش عمده اي در پويايي شهرها و منظر خيابان ها به عنوان فضاهاي شهري دارد. از جمله مناسب ترين آن ها، گونه حمل و نقل دوچرخه مي باشد كه موجب طراحي مسيرهاي دوچرخه در سطح شهرها مي گردد. با توجه به آن كه مسيرهاي دوچرخه نيز در زمره معابر و بخشي از فضاي شهري محسوب مي شوند، بنابراين چنين فضاهايي مي بايست در منظر كلي خود دو وجه زيبايي و نيز كاربردي بودن را دارا باشند. بدين منظور در اين پژوهش، ابتدا به بررسي عناصر منظر شهري،كه از جمله مهم ترين آنها در مسيرهاي دوچرخه، عنصر كف است.، پرداخته شده است، از سوي ديگر، در راستاي تامين تسهيلات و نيازهاي استفاده كنندگان، مفاهيم موثر در اصل پيوستگي، به عنوان يكي از اركان تسهيلات شهري، در شش مفهوم هماهنگي، تداوم، سكانس بندي، توالي فضايي، يكپارچگي و مستقيم بودن تبيين شده است. .در ادامه با شناخت نمونه مورد مطالعه از طريق برداشت هاي ميداني و انجام تحليل هاي كيفي ، محدوده مورد مطالعه از لحاظ كيفيت پيوستگي مسير با تاكيد بر عنصر كف، مورد بررسي قرار گرفته است. مطالعات گوياي آن است كه عناصر منظر مسير دوچرخه كريمخان به صورت كلي در هماهنگي مطلوبي ارزيابي مي گردند، اما از لحاظ يكپارچگي با عملكرد جداره بلافصل، داراي ضعف هاي زيادي مي باشد و نحوه استفاده از عنصر كف نيز در تامين نيازهاي اوليه پيوستگي مسير، از استانداردهاي جهاني فاصله دارد.