مقايسه تطبيقي نقش بوم گردي در توسعه پايدار (مطالعه موردي: بندر انزلي و جزيره قشم)

با پيشرفت هاي صورت گرفته در صنايع حمل و نقل و فناوري اطلاعات، حتي دورترين و بكرترين نقاط روي زمين نيز در ديد و دسترس علاقمندان به سفر و گردشگري قرار گرفته و در حال حاضر، گردشگري يا توريسم، بزرگترين صنعت در دنيا محسوب مي شود و شاخه ي بوم گردي و طبيعت گردي نيز رو به رشد ترين بخش آن است. صنعت گردشگري يكي از صنايع برتر جهان و از عوامل اصلي توسعه پايدار در سطوح مختلف از جمله اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و.. است و ابعاد مختلفي از زندگي انسان را در سراسر جهان تحت تاثير قرار داده و موجب تغيير و تحول در ان شده است. بوم گردي يا اكوتوريسم گرايش نسبتا تازه در صنعت گردشگري است و از بنيان هاي توسعه پايدار جوامع و راهي براي حفظ چشم اندازها و ذخاير طبيعي مي باشد. پژوهش حاضر به دنبال مقايسه تطبيقي نقش بوم گردي در توسعه پايدار در بندر انزلي و جزيره قسم مي باشد. روش تحقيق به صورت توصيفي – تحليلي بوده و جهت تجزيه و تحليل از روش تحليل سوات استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه جزيره قشم و بندر انزلي به جهت برخورداري از پتانسيل (جاذبه هاي طبيعي، تاريخي و انسان ساخت) و تسهيلات و خدمات گردشگري، همچنين زيرساخت هاي مورد نياز توسعه گردشگري مانند ارتباطات، دسترسي هاي هوايي و دريايي و ... از وضعيت مطلوبي برخوردار هستند اما در خصوص بندر انزلي اين تسهيلات و خدمات براي توسعه گردشگري و پاسخگويي به نياز گردشگران در آينده كافي نيست.