(بررسي كاربري اراضي شهري و ميزان تاب آوري دربرابر زلزله و ارائه راهكارها در زمينه شهرسازي مطالعه موردي : محله عامري كلانشهر اهواز)

تاب آوري شهري با توجه به مخاطرات بدين مفهوم است كه شهر قادر به ايستادگي در برابر مخاطرات شديد طبيعي بدون صدمه ديدن از تلفات مخرب و خسارات، يا از دست دادن قدرت توليد يا كيفيت زندگي باشد درحالي كه كمك زيادي از خارج از جامعه دريافت نكند.پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت كاربري اراضي شهر در رابطه با تاب آوري شهر مقابل مخاطرات محيطي(زلزله) شكل گرفته است. روش تحقيق حاضربراساس هدف « كاربردي – توسعه اي » وبراساس ماهيت از نوع «توصيفي- تحليلي» واز نظر زماني مقطعي مي باشد.جامعه آماري پژوهش به دو بخش كالبدي(شهراهواز محله عامري) و انساني(شهروندان مله عامري و متخصصان) تقسيم مي شوند.در مورد متخصصان روش نمونه گيري هدفمند قضاوتي و حجم نمونه370 نفر و در مورد شهروندان روش نمونه گيري تصادفي ساده در نظر گرفته شد.براي دستيابي به اهداف تحقيق و پاسخگويي به آزمون فرضيه از آزمون همبستگي، پيرسون استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه محله عامري از تاب آوري مناسبي از نظر شاخص كالبدي- فيزيكي دربرابر زلزله برخوردار نيست .