بررسي الگوهاي حاصله از ارتباط متقابل رفتار مكاني و كالبد معماري كودكانه

به نظر مي رسد ساختمانهايي كه امروزه به عنوان مكانهايي فرهنگي و هنري براي كودكان مورد استفاده قرار مي گيرد، احتمالا با كم توجهي به نيازهاي روانشناختي اين محيط ها، تاثير محيط بر رفتار استفاده كنندگان و در واقع هويت كاربران طراحي گرديده است.از اين رو پرداختن به نيازها و ويژگيهاي فيزيكي محيط مورد نظر ، براي رسيدن به فضاهاي مطلوب از اهميت ويژه اي برخوردار است. تصور اين است كه كاربران و رفتارهاي آنان،بخش هاي از يك نظام كلي هستند كه مكان و محيط را دربردارند،رفتار انسان هميشه در يك مكاني روي مي دهد و نمي توان آن را بدون در نظر گرفتن تاثيرات محيطي ارزيابي كرد. چرا كه كالبد به رفتار جهت ، و آن را شكل مي دهد.اين امر در حقيقت به منزله باور به ديدگاه هاي مبني بر رويكرد تعاملي ميان محيط و انسان است به گونه اي كه مي توان اذعان داشت كه محيط ساخته شده قابليت هاي مختلفي در برانگيختن انگيزه و نيز سهولت انجام رفتارهاي مربوط به رفع نيازهاي اساسي انسان دارد؛ و نيز همچنين مي توان اضافه كرد احساس هويت انسان با محيط كالبدي اطراف خويش ، يكي از روش ها و فرايندهاي تاثير محيط بر انسان است . به گونه اي كه انسان ،هويت خويش را در هويت محيط اطراف جستجو ميكند. بنابراين ميتوان گفت رفتار شكل گرفته در يك كالبد معماري متاثر از ويژگيهاي آن فضا است.اين پژوهش داراي چارچوبي است كه برآمده از حوزه علوم رفتاري است و همچنين بر آن است تا پاسخ دهد كه تاثيرات محيط كالبدي بر رفتار كودكان چگونه است. روش تحقيق از نوع كيفي است و بدين منظور به بررسي پيشينه هاي مرتبط با اين موضوع به روش كتابخانه اي با هدف دستيابي به راهكارهايي براي طراحي مطلوب فضاهاي كودكانه مي باشد.