تبيين مولفه هاي طراحي شهري با رويكرد زيبايي شناسي در سيماي شهري نمونه موردي: خيابان حر عاملي مشهد

خيابان ها از جمله متحرك ترين ، فعالترين و عمومي ترين فضاهاي باز شهري مي باشند كه همه افراد در هر شرايطي قادر به رفت و امد در ان ها هستند . از سوي ديگر زيباجويي يكي از ابعاد فطري انسان است و درك آن شاخص ترين امتياز معنوي انسان بشمار مي آيد. زيبايي از نوعي ويژگي همگرايي برخوردار است و باعث مي شود، عناصر از هم گسسته با نوعي آرامش، كنار هم قرار گيرند. به همين جهت زيبايي قدرت آرام سازي قابل توجهي دارد. زيبايي در هر خيابان دربرگيرنده كليه عناصر كالبدي ، عملكردي ، دسترسي و ...در ان خيابان است و ايجاد شاخص هاي زيبايي در خيابان مي تواند زمينه ساز حضور بيشتر شهروندان و افزايش تعاملات بين ها و به وجود امدن زندگي شهري شود. لذا توجه به كيفيت زيبايي شهري خيابان بايد در دستور كار طراحان و مديران شهري قرار بگيرد. فرهنگ غني ايراني و اسلامي در زيباسازي خيابان ها بايد مد نظر قرار گيردو در عين حال بايد باعث جذب شهروندان شود. در اين تحقيق ابتدا از روش كتابخانه اي به جمع اوري مباني نظري پرداخته شد . سپس اطلاعات لازم به شيوه ميداني جمع آوري شد و مورد تحليل قرار گرفت. در پايان پيشنهاداتي بر اساس يافته ها و تحليل ها ارائه گرديده است .